Morgunn - 01.12.1975, Side 66

168
MORGUNN
því allir séu miskunnarlaust knúðir áfram til athafna í ein-
hverri mynd sakir lögmálsins. Hinsvegar sé sá á réttri braut,
sem komið hefir skynjunum sínum undir yfirráð hugans og
beinir starfsorkunni að iðkun Karma-Yoga. Og athöfn er
vissulega athafnaleysinu æðri. Án athafna fær enginn við-
haldið likama sinum og mannkynið er f jötrað viðjum athafna,
en þær athafnir fjötra ekki, sem unnar eru í nafni fómar.
Því skulu öll verk unnin i nafni fórnar; með þvi móti einu
verði maðurinn frjáls og óheftur í athöfnum sínum. Skyldu-
verkin skulu unnin án hugsunar um árangur eða umbun. —
Þá segir Hinn Blessaði ennfremur, að slíkt hugarfar í starfi
sé hinum fávisu til fyrirmyndar; jafnvel hinn Alvaldi haldi
áfram að starfa, enda þótt hann hafi öðlast allt, og að hinn
vitri skuli vinna verk sín óháður, eins og hinn fávitri vinni
þau háður. Hinn vitri skuli þannig staifa skyldunnar vegna
og láta sér annt um heill heimsins, og þannig starfa í kær-
leika. Og Krishna heldur áfram: „Þú skalt þvi fela mér allar
athafnir þínar; beina huganum til hinnar Æðstu Vitundar,
laus við vonir allar og eigingjarnar hvatir og varpa frá þér
kvíða þínum, og berjast. Ást og óbeit á skynrænum hlutum
liggm- í eðli skynjananna; enginn skyldi komast á vald þess-
ara tveggja kennda, sem fjötra sálina og eru óvinir sem hefta
framför á veginum“. •—• Efasemdirnar knýja ómótstæðilega
á huga Arjuna og hann þarfnast enn frekari skýringa og
fræðslu og því spyr hann áfram og segir: „Hvað er það sem
knýr manninn til að feta braut lastanna og gjöra hið illa, þótt
honum sé það þvert á geð.“ Og Hinn Blessaði svarar honum
í langri orðræðu, sem i samandregnu máli felst i eftirfarandi:
Það eru hinar óseðjandi giradir og hatur og bræði, sem alin
eru af eðli ástríðnanna, sem öllu spilla og öllu eyða. Þetta
eru óvinir og erkifjendur mannsins í jarðlífinu og jafnvel
vizkan er sveipuð hinni óslökkvandi girnd, sem uppsvelgir
allt eins og bálið. Til að vinna bug á eigingjörnu og syndugu
eðli girndanna, verður Arjuna, segir Krishna, að hemja og
hafa taumhald á tilhneigingum sínum og skynjunum, því ef
þetta vald er ekki fyrir hendi fá æstar skynjanir og ástríður