Morgunn - 01.12.1975, Qupperneq 72

174
MORGUNN
er beini hug sínum til hins Algjöra, er hann kveður líkam-
ann, hverfi inn í verund þess, og öðlist heimkynni i ódáins-
heimi Akshara. En til þess að þetta megi takast verði líkams-
búinn að hafa áunnið sér einlægt trúarþel, hugarjafnvægi,
dómgreind og vald yfir tilhneigingum sinum, fyrir staðfesta
og einlæga iðkun sjálfstamningar og dyggðar. — Akshara,
eða ódáinsheimar, er nefnist hið æðsta takmark, er óskynhæf
tilvera, ævarandi og ótortímanleg. En verusægur sá allur,
sem hverfist í óendanlegri hringrás endurfæðinganna, fylgir
hinni takmörkuðu tilveru, sem kemur og hverfur á hinum
óralöngu tímaskeiðum hinna miklu heimsalda, sem nefnast
dagur og nótt Brahma.. Þessar óralöngu sveiflur skapast fyrir
eðli Prakriti, efnislögmálsins, og í upphafi þessara tímaskeiða
streymir hin efnislega tilvera og allt er henni fylgir, fram úr
Prakriti, en hverfur þangað aftur, er þeim lýkur. — Ákvarð-
andi um það, hvert andinn eða sál mannsins, hverfur á and-
látsstundinni er það, hvert hugurinn beinist á því augnabliki;
og þannig hverfur sá til hins Innsta Veruleika, sem hefir
Drottinn stöðuglega í huga, og hann frelsast þannig úr hring-
rás endurfæðinga. og þjáningar. SHkar sálir hafa náð hinni
æðstu fullkomnun. — 1 lok kaflans segir hinn Blessaði við
Arjuna, að ljós og myrkur séu hinar tvær leiðir frá upphafi
vega, og að sá er feti leið ljóssins komi aldrei aftur, en sá er
gangi veg myrkursins snúi til baka og sé bundinn hringrás
endurfæðinganna. En Yoginn, sem þekkir báðar þessar leiðir
og sem er hafinn yfir ávexti athafna, fer aldrei villur vega og
hverfur til hins æðsta og eilífa heimkynnis.
(frh. í næsta hefti)