Morgunn - 01.06.1977, Qupperneq 7

C. W. LEADBEATER, BISKUP:
TIL SYRGJANDI MANNA
OG SORGBITINNA
1 dagblöðum landsins birtast daglega minningargreinar um
framliðna ástvini. Bera margar þeirra þvi vitni, að höfundur sé
þeirrar skoðunar, að ekki sé öllu lokið við lát manns. En oft, eink-
um þegar ungt fólk verður að hverfa héðan i blóma lífsins, fær
sorgin og söknuðurinn ekki dulizt, enda er erfitt að hugga syrgj-
endur.
Einn rithöfund þekki ég þó, sem vel hefur að því unnið, en
það er ritsnillingurinn dulspaki, Charles Webster Leadbeater, bisk-
up. Nafn hans er kunnugt viða um heim fyrir ágætisbækur þær,
sem hann hefur ritað og fyrir það, hve skiru ljósi honum er lagið
að varpa á torskilin atriði. Enginn maður annar hefur unnið betur
að því verki að lyfta hulu þeirri, sem menn nefna dauða, og sýna
inn i ljós- og friðarheima, þar sem vanþekkingin hafði uppmálað
ógnir og skugga. Hjá honum hafa þúsundir manna fundið hug-
svölun og aðstoð, þegar hjörtu þeirra voru harmi lostin vegna ást-
vinamissis. Hér á eftir fer ritgerð hans, sem heitir TIL SYRGJ-
ANDI MANNA OG SORGBITINNA, í þýðingu Sigurðar Kristó-
fers Péturssonar.
Æ. R. K.
BróSir minn éSa systir!
Þú hefur orðið að sjá á bak þeim, sem þú unnir, og ef til
vill var hann þér hjartfólgnari en allir aðrir. Þér virðist þú
vera orðinn sem einmana í heiminum og líf þitt einskis virði;
þér finnst, að gleðin sé nú horfin þér fyrir fullt og allt, og að
lif þitt hér eftir verði myrkvað af lamandi sorg og þrá eftir
að fá
„snortið þá hönd, sem er horfin
og heyra þá rödd, sem er þögnuð“.