Birtingur - 01.01.1964, Blaðsíða 77

arleysi tannleysi iörakvef tágigt beinameyrnu
og þrálátt hárlos að stríða.
Ekki urðu þau mæðgin lengi þarna eftir
dauða síns merka fornvinar heldur fluttu þau
til borgarinnar sem þá var tekin að rísa því
þau voru bæði glaðsinna fólk og vildu hafa
líf og fjör í kringum sig.
Bæði hafa þau líklega orðið gömul en varla
jafngömul þar sem Elsebúbsjen Lívorníapólí-
anna ekkjufrú var móðir hins svartbrýnda
Abúlabúl. Hann var maður hávaxinn og allra
manna bezt að sér um margar íþróttir líkama
og sálar; sálarþrek hans hélzt furðulengi en
mun mjög hafa verið farið að dofna er hann
lézt, hvort sem það var fyrr eða síðar. En
jafnan þegar hann minntist móður sinnar
vildi hann ekki um það tala, svo mun hafa
gengið nærri honum minningin um þessa
guðhræddu konu.
Og lifðu nú bæði til síns dánardægurs, hvort
um sig, og dóu í hárri elli, vel ern þó. Og
rómuð voru þau fyrir gjafmildi sína sem var
aðeins hamlað af fátækt sem var svo almenn
þá að þau urðu að sæta henni eins og annað
óverðugra fólk.
Og lýkur hér þætti af Seferítis blómræktar-
manni og vitringnum Abúlabúl og hinni guð-
hræddu konu sem lofaði drottin, Elsebúbsjen
Lívorníapólíanna.
Birtingur
73