Birtingur - 01.01.1964, Blaðsíða 147

ir neðanmáls: Etudiez la composition du
poéme ... Nemandinn á sem sé að athuga
byggingu eða gerð ljóðsins. Og í sömu
neðanmálsgrein: Comparez ce poéme au
poéme VII, „Le Fou et la Vénus . . .“
Berið þetta ljóð saman við ljóðið númer VII,
„Hirðfíflið og ástargyðjan . . .“
Þannig er það í landi skáldsins.
Yves Hucher gerir einnig mjög mikið úr þess-
um táknrænu smáþáttum. Ég er engan veg-
inn mótfallinn því að kalla ljóð táknræna
smáþætti, ef mönnum finnst einhver ástæða
til þess, en menn eru á villgötum, ef þeir
halda að þeir geti með orðunum „táknrænir
smáþættir" eða „sveimandi hugleiðingar"
sannað að eitthvað sé ekki Ijóð). Hucher segir,
að ef til vill hafi Petits poémes en prose
átt mest erindi við nútímann af verkum
Baudelaires og jafnvel af verkum nítjándu
aldar. Ég tilfæri á frönsku:
„On peut meme penser, avec certains com-
mentateurs, que cette influence a été plus
grande que celle des Fleurs du Mal, et que
les Petits poémes en prose sont l’oeuvre
la plus actuelle de Baudelaire et peutetre du
XlXe siecle.“
Ég skal taka það fram að slíkt álit á Petits
poémes en prose þekkti ég ekki þegar ég
vann að þýðingum mínum. Enn síður virðist
ritdómarinn hafa þekkt það.
B. R. segir að ég vilji kalla Les Fleurs du
Mal Illgresi, og setur háðsmerki við, svo
fólk renni grun í hvað þetta muni nú vera
fáránlegt og fjarri öllum sanni. Nú er það
svo, að þegar menn skrifa um erlendar bók-
menntir, komast þeir oft í þann vanda að
verða að þýða heiti skáldverka sem ekki hafa
áður hlotið neitt viðtekið nafn í málinu.
Slíkar nafngiftir segja auðvitað ekkert um það,
hvað ritgerðarhöfundur mundi vilja kalla
viðkomandi skáldverk, ef hann snaraði því
eða gæfi út. Þetta vita allir sem um bók-
menntir fjalla, og þurfa ritdómarar að vera í
sérstökum árásarham til að skopast að slíkum
nafngiftum, án þess að leggja neitt til frá sjálf-
um sér í staðinn. Og enn minna verður úr til-
efninu þegar þess er gætt, að ég segi ekki
annað í formála mínum en að Les Fleurs
du Mal mætti ef til vill nefna Illgresi á ís-
lenzku. Það var nú allt og sumt. Hitt er ann-
að mál, að ég er reiðubúinn að svara fyrir
mig, ef B. R. vill færa að því rök að sú nafn-
gift sé fráleit eða hlægileg. Ég kastaði henni
ekki fram að óhugsuðu máli.
B. R. heldur því fram, að það sé engu líkara
en ég vilji eigna Rimbaud einum þróun nú-
tímaljóðlistar, en gleymi Baudelaire. Hygg ég
þó að það komi nægjanlega skýrt fram í for-
mála mínum, að ég tel Baudelaire fyrirrenn-
ara Rimbauds og einn af frumkvöðlum nú-
birtingur
143