Birtingur - 01.01.1964, Blaðsíða 157

kynnumst einnig hinum únga Bandaríkja-
manni, og fáum að fylgjast með hvernig
venjulegur úngur maður breytist á skömmum
tíma í fullorðinn mann. Hann er Bandaríkja-
maður. Það voru samlandar hans, sem köst-
uðu spreingjunni forðum.
Þessi saga fjallar fyrst og fremst um sigur
mannsins yfir þjáníngu sinni. Þann sigur að
geta umborið æðrulaust ólýsanlega kvöl sína
og háð vonlausa baráttu með fullum sálar-
kröftum. Bókin á það skilið að vera lesin af
hverjum manni. Hún á brýnt erindi til allra.
Tímabær aðvörun meðan ekki er útilokað að
þeir atburðir er hún segir frá verði endur-
teknir.
Eg lýk þessum línum með þeim orðum er
Edita Morris leggur Bandaríkjamanninum i
munn í niðurlagi bókarinnar er hann hefur
loks komizt að hinu sanna um lífið í þesari
borg, Hírósímu.
„Guð minn góður, þegar ég hugsa um öll þau
mannslíf sem spreingjan hefur farið með!
Fjórtán ár frá því henni var fleygt og samt er
hún enn að verki. En við sitjum aðgerðalaus
og bíðum eftir að sú næsta falli. Ja, ég ætla
að minnsta kosti ekki að halda að mér hönd-
um leingur, að mér heilum og lifandi."
Þórarinn Guðnason sneri bókinni á íslenzku,
og sýnist mér hann hafa unnið það ágæta
verk samvizkusamlega. Þessi bók þarf að kom-
ast inn á hvert heimili.
Jón frá Pálmholti.
birtingur
153