Vera - 01.10.2002, Blaðsíða 47

því ívið hlynntari en konur. Því
kom á óvart að bæði kynin voru
því hlynnt að faðir leiði dóttur
sína upp að altarinu. Ekki var
spurt nánar út í brúðkaupssiði í
könnuninni en í fræðilegum inn-
gangi rannsóknarinnnar kemur
skýrt fram að brúðkaupssiðir þeir
sem stuðst er við í hérlendum
hjónavígslum eiga sór kvennakúg-
andi rætur. Uppistaða þeirra eru
brúðkaupssiðir í Evrópu til forna.
Dýrt að ganga í
hjónaband
Talað er um að kostnaður vegna
brúðkaupa fari sífellt hækkandi.
Höfundar rannsóknarinnar gerðu
kostnaðaráætlun sem byggir á
þeim skilaboðum sem auglýsinga-
iðnaðurinn sendir væntanlegum
brúðhjónum, brúðum
sérstaklega. Samkvæmt
þeirri kostnaðaráætlun
kostar um tvær millj-
ónir að gifta sig „með
öllu tilheyrandi". Þátt-
takendur í könnuninni
töldu flestir að það
kostaði á bilinu 251.000 til
500.000 krónur að gifta sig með
öllu tilheyrandi.
Kvenfrelsispostularnir, kirkj-
an og útgefendur brúðarblaða
(markaðsöflin) hafa verið iðin við
að benda konum á þau lagalegu
réttindi sem fylgja hjónabandinu.
Ef kröfur saml'élagsins eru þannig
að ekki er hægt að ganga í hjóna-
band fyrir minna en hálfa milljón
er ljóst að margir verða af þeim
lagalegu réttindum sem fylgja
hjónabandinu.
I samfélagi okkar er að finna
kynstrin öll af brúðkaupstengdu
efni. Eins og áður sagði eru gefin
eru út sérstök brúðkaupsfylgirit
með hinum ýmsu blöðum og
tímaritum. Haldnar eru sýningar
á vörum og þjónustu sem taldar
eru tengjast hinum mikla iðnaði. I
sjónvarpi er efni sem beint eða
óbeint tengist brúðkaupum. Brúð-
kaupsiðnaðurinn er vaxandi at-
vinnugrein, fleiri og fleiri virðast
beint eða óbeint hagnast á brúð-
kaupum. Samkvæmt kostnaðará-
ætlun höíúnda ætti það ekki að
koma á óvart. Brúðkaupsiðnaður-
inn höfðar fyrst og fremst til
kvenna, þær eru markhópurinn. I
og feðraveldið sterkt. Kona var
eign föður síns, sjálfsveran (ger-
andinn) er víðsfjarri þegar kona
lætur leiða/teyma sig upp að alt-
arinu með slör sem hylur hennar
„rétta" andlit. Þar er hún afhent
tilvonandi eiginmanni og hinn
oftast karlkyns fulltrúi kirkjunnar
leggur blessun sína yfir kúgunina.
Síðan er haldin fjölmenn át- og
drykkjarveisla, farið í kjánalega
samkvæmisleiki sem ýta undir
hugmyndir um eðlislægan mun á
milli kynja. Á einhverjum tíma-
punkti er síðan vinsælt að skipa
ógiftum konum í hnapp. Brúðurin
hendir síðan brúðarvendinum í
hópinn og einhver liinna ógiftu
grípur vöndinn fegins liendi vit-
andi að nú séu örlög hennar ráðin
- HÚN VERÐUR NÆST.
Karlar hafa tilfinningalegan og félagslegan ávinning
af því að ganga í hjónaband. Hvergi líður þeim betur.
Geðheilsu kvenna hrakar hinsvegar í hjónabandi,
heimilisstörf hafa neikvæð áhrif á konur.
brúðkaupssiðum má finna mikið
af táknfræði. Flest allt sem við
kemur brúðkaupum á sór dýpri
merkingu, hvítur brúðarkjóll er
ekki bara kjóll heldur félagslegt
stöðutákn. Flest táknin eiga rætur
sínar að rekja til kvennakúgunar
og til þess tíma er konur voru
þvingaðar í hjónaband. Táknin
eru upprunnin á miðöldum og þá
var staða kvenna mjög bágborin
47