Vera - 01.10.2002, Blaðsíða 68

tónlist
Heiða Eiríksdóttir
Beck
Sea Change
Þessi undurljúfa, nýja Beck-plata var að koma út hjá Geffen, útgáfufyrirtæk-
inu sem ber ábyrgð á flestum plötum Becks. Þessi ameríski tónlistamaður
hefur lifað margföldu lífi í tónlist sinni í gegn um árin. Fyrsta opinbera plata
hans var Mellow Gold sem kom út 1994 og innihólt smellinn „Loser". En
hann hefur sýnt á sér mörg önnur andlit síðan þá. Hann gaf til að mynda ut
þjóðlagakántríplötuna Mutations árið 1998 en hún kom á milli partýpopp-
plötunnar Odeley (1996) og diskó-rafstuðplötunnar Midnite Vultures (1999).
Það skiptast því á skin og skúrir, eða hressleiki og rólegheit, hjá Beck og a
nýju plötunni eru það rólegheitin.
Mór finnst hann undantekningalaust standa sig betur í rólegu stemning-
unni og því veldur nýja platan ekki vonbrigðum. Hann semur grípandi lög en
með því að setja þau ekki í popp-búning heldur leyfa sér klassískari, óraf-
rænni útsetningar, lifa lögin lengur og eiga Joað sameiginlegt að batna með
hverri hlustun. Hór eru það Jjjóðlagagítarar, lifandi píanó, stál- og „slide"- gítarar og undurfagr-
ar raddanir sem hrífa hlustendur. Manni detta óneitanlega í hug tónlistarmenn á borð við Cros-
by, Stills, Nash and Young, Neil Young og David Bowie upp úr 1970. Hljómur plötunnar er
djúpur, og minnir að mörgu leyti á hljóm meistarastykkis Neil Young, Harvest. Lag númer 6,
End ofthe Day, gæti næstum verið upphafslag þeirrar plötu!
En Beck er samt ekkert að stela, hann er bara að minna á það sem honum þykir gott og
blanda saman við sinn eigin stíl. Einnig er lag númer 4, Lonesome Tears, greinilega eitthvað
undir áhrifum frá frönsku sveitinni Air en Beck vann með þeim á plötu þeirra frá síðasta ári. I
heild er Sea Change því blanda af góðum áhrifum úr fortíð Becks og nýjum grípandi gítarball-
öðum hans og þetta er hin besta blanda!!!
The Streets
li iii
original pirate material

s m
Original Pirate Material
■f !■ í ■)! : . I
Mike Skinner er rúmlega tvítugur Lundúnabúi og eini meðlimur hljómsveit-
arinnar The Streets. Hún hefur fengið mjög mikla alheimsathygli undanfarið
þar sem platan kom út nú í október, en í Englandi kom hún í mars. Einnig var
hún tilnefnd til Mercury-verðlaunanna í haust. Mike er mjög góður textahöf-
undur, mátulega kaldhæðinn til að koma boðskap sínum áleiðis og hefur
mjög pönkað viðhorf til skoðana annarra á hlutunum. Honum er einfaldlega
nákvæmlega sama hvað öðrum finnst um hann en hann hefur mikla þörf fyr-
ir að koma sínum skoðunum á framfæri og er mjög fær um það, hvort sem um
alvarleg eða lóttvæg málefni er að ræða.
Það er hins vegar alveg rosalega erfitt að útskýra nákvæmlega hvernig ton-
list The Streets spila, eins mikið og mann langar til þess, því þessi diskur er
alveg framúrskarandi. Þetta er einhvers konar hipphopp eða rapp en útsetn-
ingar og úrvinnsla er flókin og einföld á sama tíma. Mike vann plötuna mikið heima hjá ser og
því heyrir maður ákveðinn hráleika í trommutöktum og slíku, en jafnvel þótt lausnir og hug-
myndir séu „heimasmíðaðar“ eru þær ekkert ódýrar í merkingunni lélegar. Þessi plata hljomar
eins og demóupptaka sem vinur þinn tók upp og bara þú hefur hlustað á, svo persónulega upp-
lifun fær maður af tónlistinni. En Mike hefur nú komið upptökunni sinni ansi víða. Svo er bara
að bíða og sjá hvort áframhaldið verður jafn gott.
68