Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1926, Page 43
I Garðshorni,
Eftiir Guðmund Px-iðjónsson á Sandi.
HeyrSu, hla‘S-gerSur! sem hrævar-myndir eltir óSfluga aftan hvern: legSu á leiS þína lykkju og krók, heilsaSu húsfreyju háaldraSri. Fóru fjarlægSir aS forgörSum; öld varð aS eykt og augnabliki. EygS’ eg innhverfu yfirborSs, öSlaSist úrkosti — erindi feginn.
HorfSu á hárfléttur herSar prýSa. SólbráS sjáaldra sætir furSu. . . . Sátum saman tvö á síSkveldi; miðlaSi meSlæti máni frumvaxta. Hófst í hyllinga- helgidóm í þeirn dagdraumi duglítil þrá. Sækja aS sólstöSum í sumarlandi von og vitund van-fjaSraSar.
Bárn bandprjónar og boSinn greiSi vott um vinnandi, veitula hönd; orSfá, alúSleg ár og síS hlúSi heimajþörf,—• horfSi’ út í fjarska. Á þeim langleiSum líta má dísir í dyngju, dverga í smiSju. Lyppa ljósdísir í lára silki, hafa meS höndum hniplinga gerð.
Frétti eg framsýna fræSi konu jafnt um guSs gæzku og gremi norna. — Vóru vökur, en vængjuS þó orSfim andsvör arin-gyðja. Gefa gullreifi göfgar vættir, þeim er þjóSrækni þrifnaS veita. Þökk sé þjóSrækni þeirri er tætir vébönd velgerS úr vorull þeirri.
Ilm og angan frá upplöndum, sagna sígildra, salinn fylti. Virtust valkyrjur vakurt skeiSa; venda til vinaboSs völvur djúpskygnar. Fann eg Fjalar dverg, Frosta og Sindra, eygSi Austra, yrti á Vestra. Eru iSju-ver allra þeirra lýst meS ljóma leiftrandi málms.