Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1926, Qupperneq 86

84 TIMARIT ÞJÓÐRÆICNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
ÞaS er mjög leiÖinlegt fyrir alla þá,
sem vel vilja vesturförum, aö heyra af
staÖfestuleysi þeirra í Ameríku, þessar
fáu íslenzku völur tvístrast víðsvegar
um hina stóru heimsálfu, og vita ei
hvar þeir eiga höföi sínu aÖ aS halla,
jþessu fylgir eSlilega hin. mesta viðvar-
•andi öhbyrigS, eins og ljóslega sást á
Jóhannesi Arngrímssyni, sem eftir 3
ára vinnu, var svo efnalaus, að hann
jDurfti styrk frá hinum fátséku löndum,
er héðan fóru næstl. sumar; eg held
eflaust betra fyrir íslendinga, að þeir
væru spaklátari á öllum. stöðvum er
þeir komast niöur í fyrstu, og hvar þeir
sjá aö almenningur kemst í efni og vel-
líSan, að vísu hljóta menn að komast á-
fram á endanum í auðlegðar og fram-
fara landi, ef viSburSi, þrek og stað-
festu ekki skortir.
Eg óska að endingu innilega að þess-
ar fáu línur og ómerku, finni þig heil-
brigðan, ánægðan og glaðan, og að mér,
eöa okkur hérna au'Snist að sjá frá þér
línu viö tæ'kifæri; og að ykkur öllum
vesturförum liði sem bezt, er einlæg
ósk þins elsk.
vinar!
Á. SigurSarsonar.
Höfnum 1. júní 1877.
Mikilsvirti góði vinur minn!
Þitt ágæta og mér yfriö kærkomna
bréf af 30. desember næstl. í aprílm.
meðtekiS, þakka eg þér af ást og alúð.
Því miður hefi eg nú ekki heldur en
vant er, tíma eSa ihentugleika á því, aS
skrifa þér svo rækilega, sem þú átt
skiliS, og eg annars vildi; en til bóta er
það, aS faðir minn er búinn að rita þér
um pólitikina íslenzku, og fl. sem eg
líka nota mér og geng fram hjá.
Eg ætla þá fyrst aS skýra þér stutt-
lega frá tíSarfarinu hér á Skaga um
næstl. tvö ár, og byrja þannig á vorinu
1875, var þá snemmgróiS mjög, svo
geldpeningur var 'búinn að taka mikilli
framför fyrir núðjan maí, en þá brá
til úrfella f'snjóa) og kulda, þó var
bærilegt á milli til fardaga, svo gróður
var þá sjaldgæflega mikill orSinn; en
þá datt á þaS mesta áfelli, er eg man
eftir aS vortíma, fyrst meS stórviðris
bleytuhríð, síSan fannkomu frosthríð,
og svo gaddi marga daga, skóf þá til
'heiSarinnar, sem um hávetur, var þá
óttalegt yfir að líta. VarpiS hér —
sem þá var orSið í miklum blóma —
nær því eyðilagSist. Eé var búiS aÖ
rýja, hið gelda, og króknaSi margt, en
þó færra en líkindi voru til — því það
var orSiS feitt — fleira fór í ár og
læki, og sumt fenti, misti Jónatan á
Þangskálá7) mest allra.: yfir 30 fjár.
1 þessu áfelli fórust 3 hákarlaskipin, og
fl. urðu misfarir margar; formaSur
eins skipsins var Steinn bróSir SigurS-
ar á Hvalnesi. Eftir þetta sá ekki aS
jörS tæki viS sér í fullar 5 vikur, held-
ur fölnaSi hún upp — því stöðugt voru
frostkuldar — og varð sem á haustdag.
Grasleysi varð og tilfinnanlegt, og öll
hey ónýt, eins og þú getur nærri hérna
á honum Skaga, en nýting var þó allgóð
eins og líka 'haustiS alt — aS undantek-
inni einni vondri hríS —■ og veturinn
fram yfir jól. VarS haustvertíð hér
aflasæl og góð. Eftir desember brá til
úrkornu og umhleypinga, og æ þyngdi
meir og meir aS, með megnum harSind-
um, og íshrakningi, þar til eftir páskir
að tólfunum kastaði meS hörkur og
7) Jónaitamsison ,frá Víkum á iSkaga;
fa’tSir ISveiinis, sem 'búiið heflfr til sk'amms
tímla á Hraun'i.