Neytendablaðið - 01.12.1983, Side 75

Stjórn Neytendafélags ísafjarðar og nágrennis. Talið f.v.: Jón Jóhannesson, Sigríður Ragnarsdóttir, Hrafn-
hildur Jóakimsdóttir og Ragnheiður Gunanrsdóttir. Á myndina vantar Rebekku Magnúsdóttir.
Kælivaran fryst,
á meðan þiðnar
frystivaran í kælinum
Neytendamál hafa alltaf átt
erfitt uppdráttar á Islandi, og
neytendasamtök verið fámenn
og kraftlítil lengst af. Það er
ekki fyrr en á allra síðustu
árum að farið er að taka tillit
til hagsmuna neytenda við
lagasetningar. Við íslendingar
erum í þessum efnum ansi
miklir eftirbátar annarra þjóða
báðum megin Atlantshafsins.
Samtök neytenda á íslandi eru
orðin 30 ára, en hafa aldrei
orðið þau fjöldasamtök, sem
þau þyrftu að vera til að veru-
legur árangur næðist með
starfi þeirra.
Að undanförnu hefur neyt-
endafélögum fjölgað og starfa
þau nú víða uin land. Neyt-
cndafélag Isafjarðar og ná-
grennis telur nú 120 félags-
menn, sem flestir eru búsettir
á ísafirði en einnig eru fáeinir
úr nágrannabyggðarlögum.
Félagið hefur starfað í hálft
annað ár og félagatalan fjór-
faldast frá stofnfundi.
Starfsemi félagsins hefur
aðallega verið með tvennu
móti. Einu sinni í viku yfir
vetrarmánuðina situr einn
félagi úr stjórninni til viðtals á
Bæjar- og héraðsbókasasafn-
inu, tekur við kvörtunum og
veitir upplýsingar, og gefið er
út smáritið Barningur á þriggja
mánaða fresti að meðaltali.
Birtist þar bæði aðsent cfni og
ýmislegt það, sem stjórn
félagsins hefur unnið. Því mið-
ur er það svo að oftar eru það
aðfinnslur en hól, sem birtist í
því blaði.
Ástandið í ýmsum þáttum
verslunarmála er nánast fyrir
neðan allar hellur hér víðast
hvar um Vestfirði og þokast
lítið í rétta átt, gott ef ekki
versnar hvað varðar matvöru-
verslunina. Vöruskortur er
mikill, algengustu matvörur
fást með höppum og glöppum,
síðastliðinn vetur fékkst mjólk
stundum, var oft skömmtuð og
þá fá að sjálfsögðu þeir, sem
síðastir koma ekki neitt.
Rjómalaust var fyrir fleiri en
eina stórhátíð, einn daginn
vantar lauk annan daginn kart-
öflur og svona mætti lengi
telja.
Verðlag á matvöru er mjög
hátt, verðtilboð sjaldgæf, og
árstíðabundnar verðlækkanir,
sem verða á vörum, t.d.
tómötum og gúrkum, skila sér
mjög illa hingað vestur. Af-
leiðingin af hinu háa verði er
sú að Vestfirðingar kaupa í sí-
auknum mæli matvæli, þegar
þeir bregða sér til Reykjavík-
ur, panta að sunnan og biðja
vini og ættingja að kaupa og
senda sér. Það er hins vegar
umhugsunarvert að á meðan
máttinn dregur út matvöru-
versluninni hefur tala hús-
gagnaverslana fjórfaldast,
hljómflutningstæki fást á
hverju horni og það er jafnvel
hægt að fara út í búð og kaupa
sér bíl.
Matvöruskorturinn leiðir
það af sér, að minna er hugsað
um meðferð vörunnar en
skyldi. Kælivaran er fryst með-
an frystivaran þiðnar í kæl-
inum. Varan er boðin til sölu
eftir síðasta söludag, viðkvæm
vara eins og jógúrt seld á
niðursettu verði komin 10 daga
framyfir.
Þetta virðingarleysi við
neytandann á sennilega stærri
þátt í því hvað erfiðlega gengur
að fá fólk til að setjast að hér
um slóðir, en menn hafa viljað
viðurkenna hingað til.
Við í neytendafélaginu trú-
um því ekki að ástandið þurfi
að vera svona. Við viljum berj-
ast fyrir bættum hag neytenda
og. þó að matvöruverslunin sé
það, sem við teljum brýnast að
bætt sé úr má telja upp ýmis-
legt fleira. Útvarp heyrist og
sést oft illa eða alls ekki dögum
saman, orkuverð er með því
hæsta á landinu, en þrátt fyrir
það er spennan oft lág og skað-
ar það heimilistæki.
Að framantöldu má sjá að
ekki vantar verkefnin og nauð-
syn er að byggja upp sterkt
neytendafélag á Vestfjörðum,
sem gæti, ef til vill í samvinnu
við önnur félög, unnið að bætt-
um kjörum félagsmanna sinna.
73