Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 9

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 9
NYJAR KVOLDVÖKUR. 87 »Pað var bróðir minn,« svaraði Kari. »Jeg var þá við nám hjá honum.« »Pað eruð þá víst þjer, sem segið dóttur frú Ahrnell til í dráttlist?« Karl stokkroðnaði, en svaraði spurningunni. »Mig hefir furðað á þvf, hvernig að unga stúlkan getur sjeð fyrir þeim mæðgum,« mælti Strömberg. sRað er óskiljanlegt, þar eð móð- irin er veik og getur eigi unnið. Jeg hefi að vísu hjálpað þeim stundum, en vegna dóttur- innar, sem er mjög fríð sýnum, hefi jeg eigi viljað heimsækja þær. Rað gat auðveldlega orðið til þess, að rýra álit hinnar fátæku meyjar.« »Hvað ungfrú Ahrnell snertir,« sagði Karl, sem fanst orð Strömbergs særa sig, »þá held jeg, að enginn geti fundið henni neitt til lasts. Allir kunuugir henni vita, hve vinnugefin hún er og hve prúð og óaðfinnanleg hegðan henti- ar er í alla staði.« »Qetur vel verið, en eitthvað hlýtur hún að hafa fyrjr stafni til þess að framfleyta sjer.« »Svo er því einnig varið. Síðan saumarnir minkuðu starfar hún að afritun og hefir ofan af fyrir sjer með því. Sá, sem nennir að vinna og er þolgóður, skortir sjaldan daglegt brauð,« mælti Karl. Háskólakennarinn hafði með hinu hvassa augnaráði sínu athugað bæði Strömberg og Karl og getið sjer til margs, sem furðu mikill sannleikur var í. Komumenn hjeldu nú burt úr myndastof- unni, og þeir voru eigi fyr komnir út úr dyr- unum en Karl hætti vinnu sinni og þaut upp á herbergi sitt. Rá er Strömberg og háskólakennarinn voru aftur komnir í herbergi hins síðarnefnda, mælti Strömberg: »Hefir Gústavson hinn ungi verið iengi hjá háskólakennaranum?« »í níu ár.« »Mikils má af honum vænta —« »Mjög tnikils.* Háskólakennarinn hafði ákveðið, að svaia að eins stuttlega, en láta Strömberg tala. Rá er tveim kænum lendir saman, reyna þeir að sjálfsögðu að beita hvorn annan sem me^- um brögðum. Svo fór einnig hjer. Sá grun- ur hafði kviknað hjá háskólakennaranum, að Karl væri tilefni komu Strömbergs, og nú vildi hann, að Strömberg staðfesti þennan grun með spurningum sínum. »Rað væri mjög illa farið,« mælti Strömberg, »ef hanii yrði of snemtna ástfanginn f éinhverri ungri stúlku. Slík kynni, einkunt ef mikil gjöld eru þeim samfara, hindra venjulega þroska listamannsins.« »Satt er það, en hjer er eigi um slíkt að ræða.« »Afsakið, en jeg álít hið gagnstæða. Gúst- avson er að líkindum mjög ástfanginn í ung- frú Ahrnell. Pað verður lionum dýrt. Hann er sem sje neyddur til að styrkja þær mæðg- ur með fjárframlögum.« »Eruð þjer viss uth þetta?« spurði háskóla- kennarinn. . »Já, og jeg kenni sárt í brjósti um hinn unga listamann. Hann hefir utinið þeim báð- um tjón með þessum kynnttm. Fyrst að hann hefir styrkt hana hefir hún mist vinntt þá, sem hún hafðí áður og einnig hið góða álit sitt.« Strömberg sá það á háskólakennaranum, að honum þótti nú nóg komið, en samt hnýtti hann við nokkrum siðferðislegum athugasemd- um, og kvað það skoðun sína, að það væri skylda hinna eldri, að benda æskulýðnum á glöp þau, sem hann gerði. Að svo mæltu fór hann. Háskólakennarinn gekk lengi um gólf og særandi hugsanir virtust sækja á hann. Að klukkustund liðinni tók hann hatt sinn og yfirhöfn og fór að heiman, Hann settist upp í ljettivagn og ijet aka sjer til Hökens- strætis. Hann ætlaði að sjá þessa'unga stúlku og dæma sjálfur um það, hvort hún væri ein af konum þeim, sem fæddar eru til þess að ger- spilla ungum mönnum. Háskóiakennarinn gekk upp á þrióju hæð og barði að dyrum. Karl lauk upp. Hantt var
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.