Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 21

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 21
NÝJAR KVÖLDVÖKUR. 99 Við þessa fregn tók hjarta hans að slá hratt af gleði yfir að hitta Edith á ný. Hann flýtti sjer upp gangriðið og inn í saiinn. Ung stúlka stóð á gólfinu. Um leið og Karl opnaði dyrnar, sneri hún sjer að honum; ungi listamaðurinn virtist verða forviða yfir að sjá hana, en hann flýtti sjer samt til hennar og hrópaði: >Sylvía, fagra fyrirmyndin mín!« Ætli hann hafi þá verið að hugsa um Gerðu? Rví getum við eigi leyst úr. Þriðji hluti. i. Á einu af eimskipum þeim, sem fara milli Stokkhólm3 og Stettin, voru tveir farþegar, sem éigi virtust hirða mjög um hina ferðamennina, en voru svo sokknir niður í hugsanir sínar, að þeir litu eigi einu sinni á förunauta sína. Ann3r þeirra var ungur maður, um þrítugt, vel vaxinn og mjög gáfulegur á svip. Hann var frjálsmannlegur í allri framkomu og hreyf- ingar hans svo kvikar og mjúkar, að manni kom ósjálfrátt í hug: »Pessi maður er eigi sem fjöJdinn; hann er einn þeirra fáu snillinga, sem sjerhver þjóð eignast endur og sinnum; annaðhvort heim- spékingur, skáld, stjórnmálamaður eða lista- maður.c Hina farþegana langaði í fyrstu mjög að vita, hver hann væri. Loks ákvað gamall, flugríkur barón að kom- ast eftir því, hver þessi ferðamaður væri. Að stundarkorni liðnu settist hann niður við hlið- ina á greifafrú einni og dætrum hennar tveim- ur, sem gáfu nánar gætur að hinum ókunna ferðamanni, er alira augu störðu á, og mælti um leið og hann tók upp gulltóbaksdósir: >Fór eigi að getu minni, greifafrú? Hann er eigi af aðalsætt. Ef þjer gefið nánar gætur að honum, munuð þjer sjá, að jeg hefi rjett að maeia- Hanp er of ruddalegur j látbragðj til þess að eiga ætt sína að rekja til nokkurr- ar aðalsættar vorrar.« »Oetur verið,« mælti greifafrúin, sem var af borgaraætt og setti nú á sig þóttasvip. »En hvað ruddahátt snertir, þá virðist mjer D. greifi, sem liggur með fælurna uppi á legubekknum, taka ókunna manninum fram. Hinn síðarnefndi heitir þó líklega eitthvað og telst til einhverr- ar þjóðar, þótt hann sje eigi aðalsmaður.* »Auðvitað, en þótt nafn hans sje látlaust, þá er það samt víðfrægt, og eitt þeirra, sem við teljum okkur rjettmætt að vera hreyknir af.* »Við? Er hann þá Svíi?« spurði önnur ungfrúin og leit á ókunna manninn með sjón- aukanum. »Vissulega. Rað er Karl Gústavson mynd- höggvari.* Greifafrúin rak upp gleðiblandið undrunar- óp og ungfrúrnar urðu blóðrjóðar af ofsakæti yfir því, að geta horft á þennan fræga lista- mann og sagt frá því, að hafa orðið honum samferða. Pá er greifafrúin hrópaði upp yfir sig, varð það til þess, að maður nokkur, sem sat kipp- korn frá henni og las, Ieit upp úr bókinni. Pað var annar tveggja áðurgreindra farþega. Hann hlustaði stundarkorn á tal hinna, ypti síðan fyrirlitlega öxlum og hjelt áfram að lesa. Um leið mælti eldri ungfrúin: »Gaman hefði jeg af að vita, hver þessi maður með dökka yflrbragðið er.« »Frakki eða ítali,« svaraði baróninn. »Auð- sætt er, að hann er eigi Svíi.« Baróninn fór frá konunum til þess að skýra hinum farþegunum frá, að hinn frægi mynd- hyggvari Gústavson væri á skipinu. Meðan skulum vjer virða útlendinginn með dökka yfir- bragðið fyrir oss, Hann var fremur lágur vexti, vel vaxinn og bar sig fyrirmannlega. Andlitsdrættirnir skarpir. Dökku augun, loðnu augabrýrnar, yfirskeggið, sem var nærri svart, og dökka hárið, settu á hann svip Suðurlandabúa. Á höfði sjer bar hann Ijósleitan stráhatt, fóðraðan dökkum dúk, 13*
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.