Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 42

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 42
120 NÝJAR KVÖLDVÖKUR. í að koma aftur snemma næsta morgun og fá Bernharð til að fara með eimskipinu, sem færi um hádegi frá Stokkhólmi til Gauta- borgar. Fyrir klukkan 7 árdegis kom hann á skipið og spurði um Bernharð. Honum var sagt, að hann hefði eigi verið á skipsfjöl um -nóttina. Pá er Karl hafði fengið þessa fregn hjelt hann til Níelsar. Hann var farinn að heiman, en Lovísa vissi eigi hvert. Hann hafði komið mjög seint heim kvöldið áður og farið mjög snemma um morguninn. Karl beið bróður síns hjá Lovísu, til þess að ráðgast við hann um það, hvað gera skyldi Gerðu til varnar. Pá er Karl hafði beðið alllengi og Níels kom eigi, áleit hann rjettast, að halda til eim- skipsins og ná í Bernharð. í dyrunum mætti hann Níelsi. *Veistu hvað gerst hefir í nótt?« spurði Níels. »Hefir nokkur óhamingja borið Gerðu að höndum?* spurði Karl. »Nei, jeg vil fremur nefna það hamingju, ef kalla mætti svo skelfilegan atburð slíku nafni. Ahrnell hefir verið myrtur í bústað dótt- úr sinnar að henni fjærverandi.« »Myrtur!« hrópaði Karl og starði á Níels. »Við skulum koma inn, þá skal jeg segja þjer alla söguna.« Karl fór með Níels og hann sagði honum frá á þessa leið: »í gærdag var jeg á hnotskóm eftir Sjökvist. Heima hjá Strömberg komst jeg eftir því, að Englendingur hefði heimsótt hann og borðað hjá honum morgunverð. Pá er lokið var morgunverði, hafði gömul kryppuvaxin kona komið, og viljað finna Strömberg að máli. Hún Ijet í veðri vaka, að hann hefði Iofað að gefa sjer ölmusu. Koma hennar var tilkynt og henni strax hleypt inn til Strömbergs; þaðan fór hún eftir skamma stund. Litlu síðar fóru þeir Strömberg og Englendingurinn burt sam- an. Strömberg kom rjett á eftir heim og skip- aði, að beita fyrir veiðivagn sinn; fór hann einn á braut, og kvaðst eigi mundi koma fyr en daginn eftir. Jeg komst eftir í hvaða átt hann hjelt og veitti honum eftirför til Skans- stull. En þar misti jeg af honum. Jeg sneri aftur til Stokkhólms og heimsótti Stínu. Hún var komin heim, og jeg reyndi að veiða upp úr henni eitthvað, sem gæti orðið mjer að liöi, en jeg fjekk aðeins sönnun þess, að með kænsku hafði tekist að flækja hann í snöru þeirri, sem honum hafði verið búin og hafði Stína stuðlað að því. Hún hafði gnótt fjár og kvaðst eigi þurfa styrks frá mjer. Óátaægður, og æstur fró jeg frá Stínu. Pað var liðið á kvöldið, þá er jeg var á heimleið og ætlaði að ná mjer í Ijettivagn, sá jeg tvo menn stíga upp í vagn skamt í burtu. Annar þeirra virtist vera mjög ölvaður. Fjelaga hans og ökumanninum tókst samt að koma honum upp í vagninn. Sá, sem hjálpaði honum var maður grannur vexti, með sítt svart skegg, klæddur sjómannabúningi og með barðastóran hatt á höfði. Mjer fanst jeg þekkja, að það væri Strömberg, sem var f sjómannafötunum, og hinn ölvaði Sjökvist. Jeg var í nokkurri fjar- lægð, og er ökumaðurinn tók taumana til að aka af stað, stökk jeg upp í annan vagn og skipaði ökumanninum að elta hinn fyrri, en vera í hæfilegri fjarlægð. Peir óku til »Bisk- upsoddans* í Djúrgaarden. Par nam vagninn staðar nálægt bryggjunni; jeg hafði stigið út úr vagninum skamt þaðan og skipaði öku- manninum að bíða. Maðurinn I sjómannabún- ingnum borgaði ökumanninum; dró hann ölv- aða manninn út úr vagninum og lagði hann niður í grasið, síðan fór hann fram á bryggj- una, og kallaði út á skip, sem lá þar fyrir akkerum, að bátur skyldi sendur í land. Nú taldi jeg rjett að grípa tækifærið áður 'en bát- urinn næði landi. Sjómaðurinn stóð á bryggjunni, og virtist bíða bátsins meó óþreygju. Jeg nálgaðist gæti- lega ölvaða manninn, sem lá kippkorn frá. Pá er jeg leit á andlit hans, sannfærðist jeg und- ireins um að mjer hafði eigi skjátlast. Jeg þreif í kraga hans; ýtti við honum og kallaði í eyru honum. »Storm! vaknaðu, þú ert í
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.