Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 54

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 54
132 NÝJAR KVÖLDVÖKUR. þeir góðum gáfum gæddir, og það væri skaði, ef þeir væru látnir þroskast líkamiega á kostn- að andans.< >Jeg hefi það líka í huga, herra minn, og jeg hefi ákveðið, að þeir skuli fara í góðan skóla . . . jeg hefi mína eigiti hugmynd um það . . . en hvað kvöldið er fagurt! . . . og tunglið er þá að koma þarna upp . . , jeg held að í dag sje fult tungl.« Við stóðum kyrrir um stund og horfðum yfir landiö, sem í þessu kvöldskini var mjög fagurt. Víðáttumiklir, grænir vellir, sem í fjar- lægð takmörkuðust af laufguðum trjánum, líkt- ust mjög vatnsflöt í þessari óskýru birtu; yfir vellina hvolfdist alheiður, dimmbiár himininn og kom tunglið upp öðrum megin sjóndeild- arhringsins, en beint á móti dró meira og meira úr eldrauðum bjarma hinnar hnígandi sólar. Loftið var svalt og hressandi eftir hita dagsins. »Nemið staðar!« kallaði faðirinn til sona sinna. »Lausir! Setjist þið niður og horfið á hve máninn er fagur.* Við gengum hægt áfram, og náðum drengj- unum. »Herra!« hóf maðurinn máls aftur, þegar við vorum seslir í grasið og störðum á eldrauða kringluna, »þjer sögðust áðan ætla til St. James. Má jeg spyrja, hvað þjer ætlið að gera þangað? — Fyrirgefið að jeg spyr svo djarft, en jeg hugsa, að fyrst jeg hefi enga ástæðu til að dylja hvert erindi jeg hefi þang- að, þá sje sama að segja um aðra.« Hann sagði þetta svo blátt áfram og góðlátlega, að jeg gat ómögulega þykst við, þó forvitnin skini út úr manninum. Jeg svaraði því: »Jæja, fyrst þjer hrósið yður af einlægni yðar, þá byrjið og segið mjer, hvað þjer heitið, og hVert erindi þjer eigið þangað/ þá skal jeg jafnskjótt fylgja dæmi yðar.« »Jú, það er mjög einfalt og fljótsagt. Jeg er, eins og þjer sjáið, sem stendur farandsali og heiti Phillips. Petta eru báðir synir mínir, Bob og William, og það sem þjer sjáið þarna á vagninum er alt lausafje mitt. St. James er einn af þeim stöðum, sem jeg er vanur að gera verzlun, á, því jeg hefi sjerstakt leyfi til að koma þangað einstöku sinnum.« »Jeg skal verða eins stuttorður og þjer,« svaraði jeg; »jeg er læknir, og heiti G . . . Jeg ferðast að gamni mínu og mjer til fróð- leiks, og heimsæki vitfirringahæli hvar sem jeg finn þau, því jeg hefi það sem kallað er með- aumkvun með vesalingunum, sem tærast í þess- um hælum. St. James er eitthvert hið frægasta þeirrar tegundar, og jeg vænti þess því, að komast þar að nýjum fróðleik og gera lær- dómsrikar athuganir.« Jeg leit undrandi á mann- inn, sem jeg sagði þetta við, — hann glápti á mig með opnum munni, og augu hans störðu hálf undrandi og hálf ánægð á andlit mitt. Pegar jeg lauk máli mínu, rumdi í hon- um, í þetta skifti með sorgarhreim. »Er það nokkuð undarlegt? Pjer virðist furða yður?« »Furða mig, herra? Hví þá? Par sem vit- firringar eru, hljóta líka, guði sje Iof, læknar að vera, sem reyna að lækna þá; en það hlýtur að vera mjög erfitt, en þó jafnframt mjðg hugnæmt verk, hm!« »Jú, vissulega mjög hugðnæmt, en jafnframt mentandi.* »Og það er líka góðverk, að veita slíkum vesalingum vitið aftur.« »Já«, svaraði jeg, »en við skulum haldaáfram, annars komum við of seint.« Við lögðum strax af stað; en við höfðum skamt farið, þegar Phillips tók afturtil máls. >Að því er jeg best veit,« sagði hann, »er þar margt eftirtektaverðra sjúklinga. Jeg býst við, að þjer kynnist þar meðal annara vitfirringsins frá St. James.« Orð þessi, sem í sjálfu sjer voru blátt áfram, voru þannig sögð, að eitthvað virtist falið bak við þau. »Hver er vitfirringurinn frá St. James?« »Maður sem er brjálaður, herra minn, eins og svo margir aðrir þar í húsinu. Meira veit jeg ekki.« »En þjer uefnduð hann vitfirringinn frá St. James — hvers vegna?« »Það veit jeg heldur ekki; en i St. James hafa
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.