Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 44

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 44
122 NÝJAR KVÖLDVÖKÖR. »Aldrei,« éndurtók Richard með ákefð, »og hvers vegna? Er ást þín á mjer kulnuð?« »Nei, hún kulnar aldrei, meira að segja eigi í dauðanum; en hún getur aldrei gert mig að- njótandi allrar jarðneskrar sælu, þar eð jeg mun baka þjer þá smán, sem hvílir yfir nafni föður míns.« »Hvernig gætir þú, Gerða mín, gert það?« »Richard, minstu þeirra atburða, sem gerst hafa. Nafn mitt er tengt við glæp. Jeg er dótt- ir þess manns, sem alkunnugt er, að iifað hef- ir fjölkvæni, sem jeg veit að framið hefir enn meiri glæp.« Gerða fól andlitið í höndum sjer og mælti hrærðum róm: »F*að er glæpur. gegn þjer, sem brotið hefir þjer braut með atorku þinni og dugnaði, ef jeg hjeti' þjer eiginorði, nú er jeg veit alla sekt föður míns. Skuggi glæpsins hvílir yfir nafni mínu; öll viðleitni mín í þá átt, að afla mjer frægðar hefir verið árangurslaus, því að afbrot föður míns hefir felt allar vonaborgir mínar í rústir. Pað er mikil ógæfa, ógæfa, sem jeg verð ein að bera, og eigi leggja á herðar þjer, sem glæsileg lífsbraut blasir framundan.« »Breytni þín, Gerða, er annað tveggja sönn- un hins mesta göfuglyndis eða kaldlyndis og kæruleysis. Hvernig er hægt að elska og leggja samt æðstu sælu lifsins í sölurnar fyrir slíka hluti. Kona eins og þú, sem þrátt fyrir ör- byrgð, andstreymi og allskonar torfærur hefir komist í þann sess, sem þú skipar, og aflað sjer álits og frægðar, verður eigi svift þeim hnossum sakir afbrota og galla föður hennar. Lít þú á, Gerða, frægð sú, sem vjer höfum hlotið sakir dygða vorra, verður aldrei frá oss tekin, meðan vjer viðhöldum henni með hreinu Iíferni. A þjer Gerða hvílir enginn flekkur, því að þú ert hjúpuð þeim dýrðarljóma, sem starfsemin og dygðin skapa, Heldurðu að sst mín kulni, þótt faðir þinn væri glæpamaður? Hvaða hlutdeild áttir þú í glæp hans? Sjerðu þá eigi, að starfsins barn, muni hrósa happi yfir því, að hljóta að eiginkonu, konu, sem af eigin ramleik hefir haft sig upp úr örbyrgð og raunakjörum. Nei, Gerða í augum manna ert þú og verður hin frábæra listakona, og mjer framúrskarandi og ástúðleg kona. Brott með allar efasemdir og hindranir, sem bægja ham- ingju okkar á braut.« Astin ber venjuiega sigur af hólmi í viður- eigninni við áhýggjuefni vor og svo fór hjer. Daginn eftir kynti Richard Edith Gerðu sem unnustu sína. Hátíðleg gleði ríkti nú í heim- kynnum þeim, sem sorgaratburðirnir höfðu áður gerst í, og sæll friður fylti hjörtun. Fastráðið var að Richarð færi næstu viku til Englands og kæmi aftur um haustið til að halda brúðkaup sitt; ætluðu brúðhjónin síðan að ferðast til Italíu og vera ár í ferðinni. Pá er verið var að ræða um framtíðina, kom Karl inn í herbergið, Edith áleit hann jafnan einn ættingja sinn. Myndhöggvarinn frægi virt- ist einnig meta vináttu þá, sem hann naut hjá Sylvíu og Edith, meir en alla frægð og frama, sem listgáfa hans hafði aflað honum. Hann var aldrei eins hýr í bragði í nokkurri af veislum þeim, sem haldnar voru honum til heiðurs, og þá er hann kom til Edithar og hún og Sylvía buðu hann hjartanlega velkominn. Pá er Karl gekk inn í stofuna kallaði Edith til hans: »Jeg hefi marg-sent eftir þjer til þess að spyrja, hvort þú vildir ekki eftir alla þessa raunalegu atburði taka þátt í fagnaðarhátíð með okkur; en sendimaður minn fjekk jafnan það svar, að þú værir eigi heima. Pað gleður mig nú að þú ert komin.« Hún rjetti honum hönd sina; hann kysti hana og mælti: »Undireins og jeg kom heim var mjer sagt, að þjer óskuðuð eftir að finna mig að máli og hjer er jeg kominn til að hlýðnast skipun- um yðar. Jeg læt fúslega eitt ganga yfir mig og vini mína.« Hann heilsaði hinum; kysti hönd Oerðu, þrýsti hönd Richards og hjelt stundarkorn í mund Sylvíu og leit á hana með sama augna. ráði og listamaðurinn lítur á fegursta listaveik- ið, sem borið hefir fyrir auga hans.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.