Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 68

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 68
146 NVJAR KVÖLDVÖKUR. manna. Varla sá hann, hvað fram fór á miðju vallarins, fyr en hann með ástríðulausri og skærri röddu, sem setti yfirburði þessa ein- kennilega manns langt yfir hina sjúklingana, kallaði þetta einaorð: — »Willy!« Regar eftir- litsmeHnirnir heyrðu hljóminn í þessu kalli, sleptu þeir tökunum af manninum og hann leit upp frá makka hestsins. Pegar vitfirringur- inn sá hver kallað hafði, slepti hann hestinum samstundis. »Hvaö er að?« spurði Sidney blíðri og al- varlegri röddu. »Willy,« var svarið, »vill ríða enn þá leng- ur; WiIIy hefir ekkir riðið nóg — það er svo gaman!« Eftir stutta þögn hjelt hann áfram með ákafa: »Jeg vil ríða til kvölds, alveg til myrkurs, þó jeg fái engan miðdagsmat!* Hár og ruddalegur hlátur fylgdi þessum orðum, en »vitfirringurinn frá St. James« brosti aðeins, gekk feti nær og sagði, um leið og einn eftirlitsmaðurinn sagði hvað um var að vera, í enn þá rólegri róm: »Farðu af baki Willy! jeg skal segja þjer hvers vegna.« Willy fór strax af baki og eftirmaður hans stje á bak. Hann nálgaðist Sidney og hallaði eyranu barnalega að honum. »Pú hafðir rangt fyrir þjer,« hjelt Sidney áfram, »því hesturinn er ekki eingöngu handa þjer; fjelagar þínir vilja líka ríða; á morgun eða hinn daginn kemur röðin sennilega aftur að þjer.« »Herra Sidney hefir á rjettu að standa,* svaraði sá, er af baki stje kjökrandi; »herra Sidney hvorki slær nje bindur mig, nei! hann gefur mjer skildning.« Og eins og hann væri alveg viss um þetta, rjetti hann hægri lófann að Sidney. — Og hann var líka viss um það, því hann fór ofan í vasa sinn og gaf honum það sem hann krafðist án þess að mæla orð frá vörum eða sýna nokkur svipbrigði. Um leið dreyfðist hópurinn og reiðarnar hófust aftur, eins og ekkert hefði í skorist. í sama bili kom hann auga á mig, sem stóð nokkuð afsíðis — augu hans hvíldu á mjer örlitla stund og virtust glampa enn þá meira. Hann heilsaði mjer, með því að kinka kolli og veifa þendinni, eins og hann vildi fá mig með sjer út í garðinn. Jeg fór eftir bend- ingunni; við fórum báðir út í garðinn, og nú hafði jeg í fyrsta skifti fengið tækifæri ti! að skoða hið fagra andlit hans í næði. En jeg vil þó ekki reyna að lýsa áhrifunum, sem hið merkilega andlit hafði á mig; jeg hefi áður drepið á það og mun síðar koma nánar inn á það. Pess skall jeg aðeins geta, að við skæra dagsbirtuna virtist mjer það enn þá fegurra, karlmannlegra og svipmeira en við hálfdimt lampaljósið, og að jeg gleymdi því nær öllu því æfintýralega, sem mjer hafði verið sagt um manninn, er jeg sá það; það hafði beinlínis sefandi og fullvissandi áhrif á mig, því á and- liti þessu Ijómaði vissulega geðró og innri friður, eins og tærandi eldur brjálseminnar hafði aldrei snert sálina, sem undir slíku and- liti bjó. Pegar við voruro komnir nokkur skref frá dyrum skeiðvallarins ieit hann við eins og hann vildi forvitnast um, hvorí okkur væri veitt eftirför; en bleikur roði færðist snöggvast yfir andlit hans, eins og hann skammaðist sín fyrir þetta, og hann leit á mig um leið og hann brosti vandræðalega. Pegar hann sá, að enginn var nálægt, sagði hann, mjer til mikillar undr- unar á þýsku, sem hann talaði svo hreint og reiprennandi, að jeg heyrði engan útlendings- blæ á framburðinum: »Góðan daginn, herra minn! Jeg verð að biðja yður afsökunar á því, að jeg svaraði ekki í gærkvöldi hinu vingjarnlega ávarpi yðar; en hafi yður í gær furðað á þögn minni, þeg- ar þjer þektuð mig ekki, þá furðar yður ekki á henni í dag, þegar þjer vafalaust vitið, hver og hvernig jeg er.« Mjer varð ekki aðeins svar vants, vegna gleðinnar sem jeg naut við að heyra móðurmál mitt talað svo vel; nei! jeg var hissa á því að heyra hann segja þetta svo opinskátt og hjartanlega, sem jeg sfst hafði búist við, því
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.