Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 62

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 62
140 NYJAR KVÖLDVÖKUR- þá athugasemd, að söngur sefar ekki ætíð — þvert á móti er hann oft afar æsandi.« »Pað er alveg rjett! En þessu svara jeg þannig, að við veljum lögin eftir okkar þörf- um, og að við útilokum þá sjúklinga, sem við óttumst, að geti haft skaða áf söngnum. Rjer skuluð fá að sjá sjálfir, hve gleðin verður al- menn, þegar söngleikur verður boðaður næst, og hve sjúklingarnir verða önnum kafnir að búa sig undir hann.« »En hvaðan fáið þið alla leikarana, sem þurfa til að gera hljómsveitina fullkomna?* »Pað virðist erfiðara en það er. Ekki að eins allir embættismennirnir eru mjög söng- næmir, og leika á ýms hljóðfæri, heldur eru margir sjúklingarnir góðir spilamenn, meira að segja er eitt tónskáld á meðal þeirra.« »Fyrirgefið, að jeg gríp fram í fyrir yður,« mælti jeg brosandi, »en það minnir mig á vit- firring, sem geysar um þessar mundir í föður- landi minu, þar sem engin list er í meiri há- vegum höfð en tónsmíðin. Sjerhver unglingur, sem hefir ofurlitla hugmynd um tónlist, eða aðeins dálitla söngrödd, semur sönglög og gefur þau út, ,— það undrar mig því alls ekki, þó íbúar vitfirringahælis, sem auðvitað apa eftir umheiminum, sjeu gripnir sömu vitleys- unni.» Forstjórinn brosti einnig, kinkaði kolli sam- þykkjandi og mælti: »Pjer hafið á alveg rjettu að standa, en hjer er að ræða um verulegt tónskáld, en ekki um neinn liðljetting eða við- vaning. Söngkennarar okkar gera líka furðuverk og lærisveinar þeirra gera þeim sóma, því maðurinn, jafnvel þó geggjaður sje, á ætíð eitthvað eftiraf metorðagirnd og vill fúslega verða meiri en jafningjar hans. Annars «r mikið um hljómleika, því þeír eru haldnir fjórir stórir á ári og í hverri viku eru smærri hljómleikar, þar sem best frainistaða er verðlaunuð. Við höfum jafnvel stofnað hljómlistarorðu í þessu augna- miði, og jeg skal sýna yður, hve þessir vesa- lingar eru hreyknir af henni. Sjónleikur er líka sýndur tvisvar á ári, og ef þjer verðið hjer svo lengi, þá gefst yður tækifæri til þess að fullvissa yður um, hve milcla ánægju þeir veita sjúklingunum. En — alt þetta er undir yfir- umsjón yfirlæknisins, sem veitir þessari læknis- aðferð alveg sjerstaka athygli; talið um það við hann, og hann mun vafalaust ^segja yður, hve góðan árangur það hefir haft.« Allir sjúklingarnir, sem við hittum í herbergj- um sinum, voru eítthvað nytsamt að starfa; þeir stóðu á fætur þegar við komum inn og heilsuðu forstjóranum með virðingu. Föt fá- tæklinganna voru hreinleg og voru bláröndótt- ar ljereftsbuxur og treyja, hálsklútur, dökkblátt klæðisvesti, ullarsokkar og skór; föt kvennanna svöruðu alveg til þessa. Peir betur stæðu voru klæddir eflir sínum eigin smekk, að eins var allur tildurs-skrautklæðnaður, ásamt öllum af- káralegum búningum, stranglega bannaður. Mjer fanst undarlega margt um ungar laglegar, meira að segja fallegar og smekklega vel klæddar, stúlkur á þessum stað. Jeg var nú búinn að skoða flest sjúkraherbergin, og gat verið ánægð- ur með árangurinn, því jeg hafði ástæðu til að játa, að alt var langt um vonir mínar fram. En mjer hafði ekki verið sýnt, hvar »vitfirring- urinn frá St. James« bjó; forstjorinn hafði held- ur ekki minst á hann einu orði, þó hannhefði bent mjer á marga aðra, sem höfðu íbúð út af fyrir sig,. Mig langaði til að vita meira um hann, en jeg lagði höft á forvitni mína, og hugsaði mjer, að grenslast sjálfur eftir högum haHS, áður en jeg sneri mjer til annara. Elliot- son fór nú með mig inn í íbúð sína, sem ekki stóð í neinu að baki heldri manna heimilum í London. í annað skifti, sem jeg sat að snæð- ingi hjá hinum gestrisna veitingamanni mínum, fjekk jeg tækifæri til að veita því athygli, að menn í St. James forsmáðu ekki góðan mat, og gerðu lífið eins viðfeldið og kostur var frekast á. Jeg kyntist nú presti hælisins betur, því hann kom einmitt inn í því að fyrsta flask- an var tekin fram. »Ha, ha, herra Bromfieldl* sagði forstjórinn, »þjer heyrið ekki svo smelli í flöskutappa að þjer sjeuð ekki þangað komnir til að hjálpa til að bjarga innihaldinuU
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.