Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 55

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 55
NÝJAR KVÖLDVÖKUR. 133 því nær allir auknefni eins og tíðkast um alt England. Pað er nú einu sinni vani Breta.« Jeg brosti að þessum orðum, sem hijómuðn svo undarlega í munni þessa aiþýðumanns. »Svo er að sjá, sem þjer hafið líka gert yðar athuganir »þarna í St. James,« eins og þjer segið sjálfur! Annars hlýtur að vera ein- hver ástæða til, að hann sjerstaklega er nefnd- ur viifirringurinn frá St. James, þar sem fult er þar af vitfirringum?« »Ójá, það munuð þjer sjá, er þjer kynnist honum. Jeg fyrir mitt leyti hygg — ef jeg má láta nokkra skoðun í ljósi — að hann sje nefndur þetta, af því . . . af því hann . . . vægast sagt er óvenjulega vel mentaður og oft hygginn maður, sem að eins örsjaldan fær . . . dálítil æðiskðst . . . og af því yfir honum hvílir einhver leyndardómsfull hula; . . . en nóg um það . . . ef þjer, þegar þjer sjáið hann, skylduð kanske fá samhygð með honum — og vel getúr svo farið — þá gæti það orðið honum til góðs.« »Hvernig gæti það orðið honum til góðs?« »Tölum ekki um það . . . nóg er komið! — Segið mjer heldur hvar þjer hafið lært ensku; þjer talið hana vel, ágætlega, og þó heyri jeg, að þjer eruð ekki Englendingur.« »Pjer eruð það heldur ekki, kæri Phillips,* mælti jeg brosandi. Hann gaut til mín horn- auga, en brosti svo líka og svaraði: »Pjer hafið gott eyra, . . . mjer datt ekki í hug, að þjer yrðuð þess var, því sem Skoti tala jeg ensku mjög hreint . . . já, jeg játa, að jeg er eiginlega Skoti, eða rjettara sagt, að hálfu leyti, því móðir mín var eins enslc og móðir drengjanna þarna, en faðir minn,« bættihann við all hreyk- inn, »var ósvikinn Skoti — og það hefðuð þjer eiginlega strax átt að sjá á nefinu á mjer, eins og sagt er!« »Það hefi jeg einmitt gert, góðurinn minn,« svaraði jeg og hló hjartanlega. »Pjer bafið ekki skoskt andlit; en jeg skal vera eins ópinskár og þjer: Jeg er Pjóðverji.« »A,« hrópaði maðurinn, »þetta hjelt jegstraxl* Og mjer til undrunar Ieit hann enn þá vin- gjarntegar á mig en áður. »Nú er svo sjaldgæft, að sjá Pjóðverja á ferð í Englandi?« »Nei, allsekki — en það gleður mig, herra, það gleður mig mjög, og það mun gleðja hann enn þá meira!* bætti hann við hálfhátt og einkennilega blíðlega. »Hvaða hann?« »Nú, nú . . . verið þjer rólegir . . . með því á jeg bara við það, að jeg hefi verið í nokkur ár í Pýskalandi, og að jeg skil líka talsvert í móðurmáll yðar . . . jeg var þar með fyrverandi húsbónda mínum . . . já, herra, jeg átti aðeins við það!« »Pað gleður mig stórlega,« mælti jeg og rjetti honum hendina, sem hann tók þjett í. »Pjer vitið ekki hve vænt manni þykir um að heyra móðurmál sitt í framandi Iandi; ef yður því er sama, skulum við nú tala þýsku.« »Já, gjarnan,« hrópaði farandsalinn Phillips á þýsku, sem hann talaði reiprennandi, en þó ekki hárrjett, og fjörugar samræður hófust á móðurmáli mínu um Pýskaland. Samræðan var rofin af Bob, sem kvartaói nú sáran undan því að þeir bræður væru staðuppgefnir. »Ofur- litla stund enn þá, drengur minn!« mælti fað- irinn; »og ef þú þegir á meðan, skaltu fá hálf- an skilding, eins áreiðanlega og hann væri þeg- ar í vasa þínum.« »Já, það er nú gott og blessað,* svaraði Bob, »en jeg vildi helst fá hann strax;« »Svo þú getir verið viss um, að fá verð- launin, Bob!« sagði jeg, »þá færðu hjerna einn skilding frá mjer, og Wil! litli, hjerna er annar handa þjer.« »Við þökkum, herra!« sögðu drengirnir báðir í einu og Bob bætti við: »Jeg skal muna yður það síðar.« »Hvað er strákurinn að.’J slúðra?* hrópaði faðirinn. »Kærið yður ekki um það, sem hann segir; þetta er framhleypinn strákur og mesti æringi!* »Vertu hægur, Bob, og taktu nú á, við er-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.