Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 40

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 40
118 NYJAR KVÖLDVÖKUR. Litlu síðar þyrptust menn að bústað Oerðu. Fregnin um morðið hafði breiðst víðsvegar um. Rætt var um hver valdur mundi að verk- inu og grunur fjell á Gerðu, því að hún var fjærverandi. Strömberg hafði haldið til borgarinnar til þessa að skýra lögreglunni frá málavöxtum, að því er hann sagði. Edith og Sylvía voru mjög skelfdar vegna þess hvimleiða atburðar og hvíðafullar um málalokin. En mitt í þessari háreysti áður en lögreglan kom, nam skrautvagn staðar úti fyr- ir hliðinu, og maður nokkur steig út úr hon- um. Hann ætlaði að ganga upp að stærra hús- inu, en þá er hann sá mannfjöldann við minna húsið nam hann staðar, og spurði mann einn, sem var að ræða við gamla konu: »Hvað er hjer um að vera?* »Ó, eigi annað en að maður hefir verið myrtur,* svaraði sá, sem spurður var. »Hvar hefir þetta morð verið framið?« »Parna,« svaraði maðurinn og benti á bú- stað Gerðu. »Hjá ungfrú Ahrnell,* hrópaði ungi mað- urinn. »Já, hann fanst dauður i rúmi hennar með gapandi sár á hálsi.« »Og hvar er ungfrú Ahrnell?* »Pað veit enginn, og fullyrt er að verið geti að hún hafi framið morðið, því að bæði hún og vinnukona hennar eru horfnar.« »En hvað hann getur skrafað,* mælti kona í hópnum. »Hamingjan má vita hver hefir framið morðið, en jeg er sannfærð um að ungfrú Ahrnell hefir eigi gert það. Pað er sjálfsagt Ijóti karlinn, sem var að Iæðast hjer umhverfis í gær, rjett um leið og ungfrúin og frú Sjöberg fóru út. leg sat þarna niðri við ströndina og var að þvo mjer um fæturna; þá sá jeg þær halda til borgarinnar. Pá er jeg fór út um hliðið skreið karlinn niður á bak við gerðið. Jeg varð hrædd og fór leiðar minnar. Pað er auðsjeð að enginn annar getur verið valdur að vérkinu en þessi þorpari. Richarð sneri sjer við og ætlaði að ganga upp til Edith en stóð þá augliti til auglitis við — Gerðu. »Guð minn góður — Richarð hafa þeir tekið hann?« stamaði Gerða og titraði svo mjög, að hún varð að styðjast við handlegg Richarðs svo að hún hnigi eigi niður. í sama bili hrópaði frú Sjöberg gjallandi röddu: »Eruð þið frávita?« Hefir maður verið myrt- ur í svefnherbergi ungfrú Ahrnell? Pað eru ósannindi, svívirðileg ósannindi. Gerða slepti handlegg Richarðs. Hatin ætlaði að halda henni en hún reif sig af honum, og var á svipstundu komin inn í svefnherbergi sitt. Menn gáfu henni rúm. Richarð fylgdi henni eftir. »Pabbi!« hrópaði Gérða og rak upp níst- andi óp, þá er hún kom auga á hinn myrta. »Faðir hennar!« tautaði Richarð og reyndi að styðja hatta, ef hún kynni að hníga í ómegin. En hún stóð upprjett og ekkert hljóð heyrðist af vörum hennar. »Faðir hennar!« var hvíslað víðsvegar um- hverfis hana. Richarð fór með Gerðu frá þessari sorgar- sýn inn í salinn. Hún fylgdi honum ósjálfrátt og var agndofa af skelfingu. Loksins kom Iög- reglan. Gerða hafði farið upp til Edithar. Par hjelt lögreglustjórinn fyrstu yfirheyrslu yfir henni, eftir nákvæma rannsókn í híbýlum henn- ar; en allur silfurborðbúnaður, fjármunir og dýrgripir voru horfnir. öllu hafði verið stolið nema gamalli silfurklukku, sem frú Sjöberg átti. Qerða hafði nú náð sjer aftur og sagði, sem satt var, að faðir hennar hefði farið burt úr föðurlandi sínu fyrir sextán árum og ferð- ast til Vestur-Indlands og tekið þar upp nafn- ið Bernharð. Hann hafði kvöldið áður komið til Gerðu og beðið hana að koma brjefi til Strömbergs, var það áríðandi mjög. Hún hafði komið heim til Strömbergs um miðnætti og fengið þá fregn, að hann væri
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.