Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Qupperneq 17

NÝJAR KVÖLDÓVKUR.
95
»Hvað hefir komið fyrir hann?« spurði
Gerða og fölnaði *vo mjög, að frú Sjöberg
hjelt hún ætlaði að hníga í ömegin og hljóp
til hennar.
»Hann liggur á sjúkrahúsi,« mælti frú Sjö-
berg, er hún sá að eigi leið yfir Gerðu.
»A sjúkrahúsi? Og hvers vegna?*
»F*að var farið með hann þangað í morg-
un og erit menn hræddir um hann, því að
hann hefir fengið lungnabólgu. Hann veiktist
daginn eíþr að jeg kom með brjefið, og ung-
frúin getur eigi ímyndað sjer, hversu bróður
hans fellur það þungt. Hann kom hjer nýlega
og bað mig að segja ungfrúnni það og svo
kvaðst hann koma á morgun til að finna
hana.«
Gerða gat eigi hrundið því úr huga sjer,
að brjef hennar væri sök f veikindum Karls,
og það hrygði hana svo mikið, að henni lá
við gráti.
»Jeg get vel skilið, að þetta valdi ungfrú
Gerðu hrygðar,* mælti frú Sjöberg, »og mjer
er óhætt að segja, að leit er á betri manni en
Gústavson yngra. Pjer getið eigi trúað, ung-
frú góð, hve fallega honum fórust orð við
mig á sunnudaginn, þegar hann kom frá bróð-
ur sínum, og hin illgjarna Stína hafði sagt ým-
islegt miður fagurt um föður ungfrú Gerðu.
Vitið [jjer, hvað Gústavson sagði við mig?
Hann mælti: »Frú Sjöberg, þjer eruð of
skynsöm kona til þess að trúa sögum Stínu
um hr. Ahrnell. Jeg hefi þekt fjölskyldu Ahr-
nells um margra ára skeið og jeg veit, að Stína
hefir farið með tóm ósannindi, og þess vegna
verðið þjer að heita mjer, að segja eigi öðr-
um það, sem þjer hafið heyrt.« Jeg hjet því,
og jeg skal heldur eigi verða til að segja, að
faðir ungfrú Gerðu hafi strokið af því að hann
hafi framið þjófnað og verið í vitorði með
skipverja þeim, sem rjeð Hengel bana. Nei,
þeirri sögu trúi jeg ekki, og mundi eigi hafa
hana eftir, þótt svo væri, því að mjer þykir
svo vænt um ungfrú Gerðu og Gústavson.«
sMisgerðir feðranna koma fram á börnun-
um,« hugsaði Gerða. Orð þessarar ágaetu konu
höfðu angrað hana. Hún gat eigi beðið hana
að þagna og eigi heldur hlýtt lengur á hana.
Hún sneri sjer því undan og nálgaðist stofu-
dyrnar.
»Hamingjan besta, kæra ungfrú Ahrnell,*
mælti frú Sjöberg. »Þjer megið eigi koma
svona nábleikar inn til móður yðar. Hún
myndi verða ofsahrædd. Fáið yður að drekka
og strjúkið yður dálítið í framan, svo að þjer
verðið eigi eins hræðilegar útlits. Á morgun
fer jeg og spyr hvernig Karli líður.«
Frú Sjöberg gaf Gerðu að drekka og byrj-
aði svo skraf sitt á ný:
»Jeg get einnig sagt yður, að hr. Ström-
berg er veikur. Hann varð veikur á sunnu-
dagskvöldið og er svo þungt haldinn að álit-
ið er, að hann sje eigi með fullu ráði. Elda-
buskan, sem er mjer kunnug, hefir sagt mjer,
að þrír menn hafi orðið að vaka yfir honum
alla nóltina. En hvað var þetta? Mjer heyrð-
ist eitthvað detta inni?«
Þær þutu undir eins inn í stofuna. Mari-
anne lá á gólfinu; hún hafði aftur fengið heila-
blóðfall.
Vikum saman gat Gerða eigi unnið nema
lítið eitt á daginn vegna veikinda móður sinn-
ar. Hún varð þvf að vinna mestallar næturn-
ar líka.
Schneider háskólakennari hafði komið með
nýja handritið daginn eftir að Marianne veikt-
ist, en Gerða gat eigi tekið það vegna veik-
indanna.
Háskólakennarinn var á förum tii Kaup-
mannahafnar og gaf sjer því eigi tíma til að
hugsa um Gerðu. Hann hafði sagt henni, að
undir eins og móður hennar batnaði, skyldi
hún láta sig vita og mætti hún eiga von á
nógu verkefni frá honum.
Föt þau, sem Gerða átti og voru nokkurs
virði, varð hún að selja eða veðsetja, og
hrukku þau þó h'tið. Henni lá við að ðrvíln-
ast. Hún sá, að eina ráðið til frelsunar var,
að koma móður sinni á sjúkrahús. Gerða gat
þó eigi fengið sig til þess; hún ætlaði fyrst
að finna Níelt að máli; hann var hinn eini,