Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Qupperneq 34

112
NYJAR KVÖLDVÖKUR.
halda til baðstaðar. Hann var að heiman í
þrjú ár. Gerða átti þá við betri kjðr að búa
en áður og það gat hann eigi látið viðgangast,
og eitl af málverkum Gerðu var háðað í blöð-
unum. Mig grunaði hver væri valdur að þess-
um ritdómi og fór og hitti náungann að máli.
Jeg gaf honum duglega ráðningu og síðan hafa
blöðin eigi ráðist á Gerðu, og jeg held að
hann hafi látið hana afskiftalausa þar til nýlega,
og því er jeg dálítið órór yfir því, hvert Sjö-
kvist hefir farið.*
»Hvað kemur Sjökvist Strömberg við?«
spurði Karl.
»Ekkert, en jeg er þess fullviss, að Strömberg
langar mjög til að klófesta Sjökvist, og takist
það er áreiðanlegt, að Gerða verður eigi í friði
látin.«
»Jeg skil ekki við hvað þú átt,« sagði Karl.
»Pess þarft þú ekki heldur. Við látum nú
útrætt um það mál; við erum nú búnir að
skrafa alt árdegið og nú er búið að setja mið-
degisverðinn á borðið.«
Níels hafði látið sækja kanpavín, til þess að
fagna komu bróður síns, og Lovísa hafði fram-
reitt ríkulegan miðdegisverð, sem alstaðar
mundi sórna sjer.
Litla fjölskyldan hafði tæmt síðasta glas hins
freyðandi drykkjar, og staðið upp frá borðum,
þá er hringt var dyrabjöllunni. Vinnukonan
lauk upp. Samstundis var anddyrishurðinni
hrundið upp og inn kom, lágur, kryppuvaxinn
kvenmaður, ófrýnn ásýndum með uppgerðar
helgisvip.
»Refsing Drottins kemur yfir vínsvelgi og
matháka!» hrópaði hún og gekk beint að Níels.
»Pú etur ljúffengan mat og lætur systur þína
hungra. En sá dagur er kominn, að drottinn
refsar ranglátum, sem vanrækja skyldur sínar
og launar þeim, sem gengur á hans vegum.«
Níels náfölnaði, þá er systir hans kom inn;
vingjarnlegi svipurinn varð myrkur og reiðilegur.
»Stína, af hverju ertu hingað komin,» spurði
hann í hörkuróm. »Jeg hefi bannað þjer að
stíga fæti yfir þrepskjöld minn, ef þú vilt að
eg haldi áfram að styrkja þíg?«
»Ef þú átt að halda áfram að styrkja mig,«
tók Stína upp eftir honum og ilskubros Ijek
um varir hennar. »Jeg kem einmitt til þess
að Iáta þig vita, að jeg get komist af án þín.«
Síðan jós hún skömmum yfir Lovísu, svo
að Níels bað konu sína að fara burt með
börnin. Pá kom Stína auga á Karl. Hana rak
í rogastans og starði á hann.
Níels notaði þögnina til þess að krefjast
þess hiklaust, að Stína færi burt úr húsi hans,
en Stína hirti eigi hót um það, og þá er hann
að lokum tók um handlegg hennar til þess að
knýja hana til að fara, reif hún sig af honum,
sneri sjer að Karli og hrópaði:
»Nú þekki jeg þig, illfyglið, sem hefir kval-
ið mig.« Og hún ljet fjúkyrðin óspart dynja á
honum. Hún hefði eflaust haldið áfram, þar
til hún var orðin lafmóð, ef Níels hefði eigi
með þrumuraust skipað henni að þegja og
fara leiðar sinnar. Stína þagnaði og gekk til
dyra. Par nam hún staðar leit á Níels og raælti
sigri hrósandi.
»Heldurðu að jeg hafi komið inn f þennan
syndanna bústað, til þess aðeins að segja þjer
og konuræfli þínum sannleikann? Nei, jeg
hafði fregn að færa þjer. Pú hefir reynt að
varna Sjökvist að ganga hina rjettu leið, þú
héfir viljað gera hann óvinveittan heiðvirðum
manni; nú geíur þú það eigi lengur, því að
Sjökvist er hjá þessurn manni til þess að gera
afturhvarf og yfirbót, og þessi maður ætlar að
Iáta systur þinni í tje það, sem hún þarfnast.
Nú er stund sú upprunnin, þá er rjettiætið
skal sigra og dóttur glæpamannsins refsað fyr-
ir illgerðir föður hennar. í gær kom hinn
seki Ahrnell til Svíþjóðar, og á morgun verð-
ur hann seldur fram til dóms. Guð hefir frætt
mig um það, hvernig jeg á að breyta til þess
að glæpamaðurinn hljóti refsingu sína. Meðan
þú hefir setið að svalli, hefi jeg fengið Sjökvist
í hendur þeim manni, sem vinnur að því að
bæta hann og breyta honum, svo að hann
beri eigi falskan vitnisburð. Farðu nú til Ström-
bergs og hótaðu honum, ef þú þorir; jeg skyldi
ætla að þú og haun þðrna — hún benti á Karl