Læknablaðið : fylgirit - 01.12.1998, Qupperneq 32

32
LÆKNABLAÐIÐ 1998; 84/FYLGIRIT 37
Ályktanir: Adenóveirur virðast hafa verið
vanmetnar sem orsök sjúkdóma í miðtauga-
kerfi. Þær fundust ívið oftar en enteróveirur,
sem taldar eru valda allt að 80% af veiruheila-
himnubólgum. Sjúkdómsmynd tengd adenó-
veirum í mænuvökva var mjög breytileg, allt
frá skammvinnum höfuðverk upp í heilabólgu
áþekkri þeirri sem herpesveirur valda. Hvort
sem adenóveirur úr öndunar- eða meltingarfær-
um eiga í hlut, virðast einkenni frá þessum
kerfum ekki þurfa að vera til staðar.
Notagildi PCR hefur sýnt sig í heilbrigðis-
kerfinu. Jákvæð PCR próf fyrir herpesveirum
eru gild rök fyrir sérvirkri lyfjameðferð. Nei-
kvæð herpespróf og jákvæð próf fyrir öðrum
veirum eru rök fyrir því að hætta meðferð gegn
herpesveirum, miða meðferð við að efla varnir
sjúklingsins sjálfs eins og kostur er og huga að
smitvörnum vegna annarra sjúklinga.
E-20. Lifrarbólguveiru G sýkingar á ís-
landi
Arthur Löve", Barbara Stanzeit'1, Sveinn Guð-
mundsson2’, Anders WideW'
Frá "rannsóknastofu Landspítalans í veiru-
frœði, 2>Blóðbankanum, "veirudeild Malmö Al-
manna sjukhus, Malmö, Svíþjóð
Inngangur: Lifrarbólguveira G er nýskil-
greind veira af Flaviviridae ætt. Hún er skyld
lifrarbólguveiru C og þær ásamt svonefndum
GB veirum A og B teljast til nýrrar ættkvíslar
sem nefnd er Hepaci veirur. Lifrarbólguveira G
og afbrigði hennar GBV-C voru einangraðar
frá sjúklingum með gulu. Samt sem áður er
þáttur þeirra í gulutilfeilum af óþekktum upp-
runa ekki þekktur enn. Flestir þeirra sem bera
veiruna eru með öllu einkennalausir og margir
virðast losna við veiruna á allmörgum árum og
mynda mótefni gegn henni. Markmið þessarar
rannsóknar var að kanna algengi lifrarbólgu-
veiru G á íslandi einkum meðal blóðgjafa og
sprautufíkla.
Efniviður og aðferðir: Þrjúhundruð og sjötíu
blóðsýnum frá Blóðbankanum var safnað af
handahófi sem og 109 sýnum frá sprautufíklum
sem greindust með lifrarbólguveiru C. Þessi
sýni voru notuð til athugunar á lifrarbólguveiru
G. Til þess að sýna fram á kjarnsýrur lifrar-
bólguveiru G var notuð kjarnsýrumögnunarað-
ferð (PCR) þar sem prímerar voru valdir sem
beindust gegn vel varðveittum svæðum á 5’
enda veirukjarnsýrunnar. Mótefni gegn veir-
unni voru mæld með ELISA aðferð þar sem
erfðatæknilega framleitt prótín úr veirunni var
notað.
Niðurstöður: Niðurstöður urðu þær að 3,8%
blóðgjafa reyndust hafa lifrarbólgu G-veiruna í
sermi og 13,2% mótefni. Samtals höfðu því
17% blóðgjafa smitast af veirunni en flestir
losað sig við hana. Meðal sprautufíkla var al-
gengi virkra og fyrri sýkinga mun hærra, en
33,9% sprautufíklanna báru merki veirunnar
samkvæmt niðurstöðum kjarnsýrumögnunar
(PCR), og 48,6% höfðu mótefni gegn henni,
þannig að samtals 82,5% sprautufíklanna höfðu
smitast af veirunni.
Ályktanir: Enn er óljóst hve mikinn þátt, ef
nokkurn, lifrarbólguveira G á í lifrarskemmd-
um svo sem skorpulifur og lifrarkrabba. Einnig
eru smitleiðir óskilgreindar enn. Þó er ljóst að
blóðblöndun, til dæmis meðal sprautufíkla er
mikilvæg smitleið lifrarbólguveiru G.
E-21. Lifrarbólga C meðal sprautufíkla á
Islandi
Þórarinn Tyrfmgsson", Arthur Löve21, Bjarni
Þjóðleifsson", Sigurður Olafsson41
Frá "Sjúkrahúsinu Vogi, 21rannsóknastofu HI í
veirufrœði, lyflœkningadeildum "Landspítal-
ans, 41Sjúkrahúss Reykjavíkur og 4>Sjúkrahúss
Akraness
Inngangur: Lifrarbólga C (LC) er ein al-
gengasta orsök langvinnrar lifrarbólgu og
skorpulifrar á Vesturlöndum. Sjúkdómurinn er
algengur meðal sprautufíkla og tilheyra flestir
greindra þessum áhættuhópi hér á landi. Til-
gangur rannsóknarinnar var að athuga algengi
lifrarbólgu C meðal sprautufíkla á íslandi.
Efniviður og aðferðir: Rannsóknin tók til
allra sprautufíkla á Vogi 1991-1997. Sjúklingar
voru flokkaðir eftir neyslumynstri. Á öllum
voru gerð lifrarbólgu C-veiru mótefnapróf
(ELISA) en ef þau voru jákvæð voru gerð stað-
festingarpróf (RIBA). Ef mótefni voru staðfest
var gert kjarnamögnunarpróf (PCR) til athug-
unar á veirudreyra (viremia).
Niðurstöður: Af 753 sprautufíklum voru 299
(40%) með mótefni, þar af 77 af 196 (39%)
konum og 222 af 557 (40%) körlum. Mótefni
voru algengari meðal reglulegra neytenda sem
höfðu verið í neyslu lengur en eitt ár (198 af
304 (65%) vs. 12 af 51 (24%) p<0,0001)). Til-
hneiging var til hærri tíðni mótefna meðal nýrra
neytenda sem sprautuðu sig oft (12 af 51; 24%)
en þeirra sem sprautuðu sig sjaldan (12 af 102;
12%) en munurinn var ekki marktækur (p=0,l).