Sagnir - 01.04.1989, Síða 124

Magnús H. Skarphéðinsson
Gunnar Karlsson:
Jón Sigurðsson á síðari hluta
20. aldar.
6. árg. 1985, 53-54.
Inngangur að þemanu; Jón Sigurðsson.
Magnús Hauksson:
Krafa Jóns Sigurðssonar um
ráðherraábyrgð.
6. árg. 1985, 89-94.
Jón Sigurðsson varð fyrstur manna á Is-
landi til að móta kröfu um það sem hann
kallar ábyrgð ráðherra fyrir Alþingi. Reynt
er að greina hvað Jón átti við og grennsl-
ast fyrir um það hvort Jón hafi í raun og
veru viljað þingræðisstjórn snemma á 5.
áratug seinustu aldar.
Páll Vilhjálmsson:
Ástmögur þjóðarinnar.
6. árg. 1985, 55-60.
Hafi Jón Sigurðsson einhvern tíma verið
óumdeildur leiðtogi þjóðarinnar þá var
það á árunum 1841-1855.
Sigríður Sigurðardóttir:
Tólf ár í festum.
Af Ingibjörgu Einarsdóttur.
6. árg. 1985, 62-67.
Hér reynir höfundur að nálgast Ingibjörgu
Einarsdóttur; skapgerð hennar og ýmsar
hugrenningar til unnusta síns og frænda
Jóns Sigurðssonar, meðan á hinni óra-
löngu trúlofun þeirra stóð.
Sigurður Pétursson:
Frelsi og framsókn.
6. árg. 1985, 75-81.
Rakin er hin harða en breytilega afstaða
Jóns Sigurðssonar forseta í verslunarmál-
um íslendinga.
Steinn Steinarr:
Eir.
6. árg. 1985, 51.
Kvæði um styttu Jóns Sigurðssonar á
Austurvelli.
9. Sagnfræði
9 a. Sagnfræði
Björn Þorsteinsson:
Aumastir allra.
5. árg. 1984, 121-125.
Fyrirlestur um vandamál sagnfræði og
sagnfræðinga.
Friðrik Gunnar Olgeirsson:
Nokkrir he/stu erfiðleikar við ritun
byggðasögu.
9. árg. 1988, 52-53.
Gísli Gunnarsson og Sveinbjörn Rafnsson:
Sagnfrœði og félagsuísindi.
4. árg. 1983, 26.
Um sérstöðu sagnfræðinnar meðal félags-
vísindagreina.
Gunnar Karlsson og Þór Whitehead:
Sagan sem pólitískt vopn.
Er hægt að nota söguna í pólitískum til-
gangi? Ef suo er, hvernig hefur það þá
helst verið gert á íslandi?
1. árg. 1980, 12-14.
Halldór Bjarnason:
Er sagnfræði nytsamleg?
4. árg. 1983, 27-34.
Nokkur atriði sem telja má sagnfræðinni
til gildis.
Halldór Bjarnason:
Manntalið 1816 og útgáfa þess.
10. árg. 1989, 107-110.
Fjallað um sérstöðu manntalsins 1816 og
útgáfa þess skoðuð með hliðsjón af fólks-
talinu úr Reykjavíkursókn.
Helgi Skúli Kjartansson:
Sagnfrœði, af hverju og til hvers?
1. árg. 1980, 3-6.
Ingólfur Á. Jóhannesson, Már Jónsson og
Sveinbjörn Rafnsson:
Sagnfræði - Félagsfræði.
Eru tengsl sagnfrœði og félagsfræði það
mikil að réttara vœri að kenna sagnfrœði
við háskóla í félagsvísindadeild?
1. árg. 1980, 69-71.
Hversu mikilvæg eru tengsl þessara
fræðigreina?
Loftur Guttormsson:
Fó/ksfjöldasaga og söguleg
lýðfrœði.
Fátt eitt um rannsóknarhefðir og nýmœli.
1. árg. 198, 15-29.
Lýður Björnsson:
Sagnaritun fyrir stofnanir og
fyrirtœki.
9. árg. 1988, 50.
Magnús Hauksson:
Varðveisla heimilda á Ríkis-
útvarpinu.
10. árg. 1989, 101-106.
Athugað hvernig varðveislu, grisjun,
skráningu og flokkun útvarps- og sjón-
varpsefnis er háttað hjá Ríkisútvarpinu.
Sigrún Asta Jónsdóttir:
Innlifunarkenning Collingwoods.
9. árg. 1988, 25-28.
Höfundur kynnir stuttlega hugmyndir
sagnfræðingsins og heimspekingsins
Collingwoods, um þær aðferðir sem gera
okkur kleift að skilja söguna.
Sigrún Valgeirsdóttir:
„Óttalegur barningur til að byrja
með“.
10. árg. 1989,, 63-70.
Viðtai við Eggert Þór Bernharðsson um
fyrstu ár Sagna.
Þórunn Valdimarsdóttir:
Nokkur orð um sjón og sögu.
2. árg. 1981, 69-71.
Um gildi þess að sagnfræðingar noti sér
myndefni.
Þórunn Valdimarsdóttir:
Æuisagnaritun - ein aðferð til að
vekja upp fortíðina.
9. árg. 1988, 51-52.
Hringborðsumræður. Þátttakendur: Helgi
Þorláksson, Ingólfur Á. Jóhannesson og
Sigurður Ragnarsson:
Staða íslenskrar sagnfræði
1. árg. 1980, 30-37.
Viðtal við Björn Th Björnsson um:
Innvirki sögunnar.
1. árg. 1980,, 7-9.
Spurningar sem sagnfræðingar reyna ekki
að svara.
Viðtal við Vilmund Gylfason:
Goðsagnir ráða ríkjum.
1. árg. 1980, 38-41.
Reynsla sagnfræðings sem blaðamanns,
stjórnmálamanns og kennara.
Viðtal við Þór Whitehead:
„ ... ekki hœgt að ræða málin
lengur á þeim grundvelli að saga
íslands sé landráðasaga. “
4. árg. 1983, 78-82.
Fjallað um nokkra þætti í utanríkissögu
Islendinga, einkum þá er mestum deilum
hafa ollið, þ.e. afstöðuna til hins „vest-
ræna samstarfs" sem íslendingar hafa
tekið þátt í.
Sagnfrœði og fjölmiðlun.
9. árg. 1988, 42-49.
Hringborðsumræða þar sem m.a. er drep-
ið á hvort sagnfræðimenntun hafi hagnýtt
gildi fyrir fjölmiðlafólk, og óvirkni sagn-
fræðinga í frétta- og þjóðfélagsumræð-
unni.
9 b. Alþýðusagnfræði - háskóla-
sagnfræði
Að ylja sér við fróðleikinn.
2. árg. 1981, 15.
Um alþýðufræðimenn og háskólafræði-
menn.
Gunnar Karlsson:
Hvað aðgreinir sagnfræði leikra
og lærðra?
2. árg. 1981, 27-29.
Helgi Þorláksson:
Frœðimenn og fróðleiksfús
alþýða.
2. árg. 1981, 40-43.
Akademískir sagnfræðingar geta lært af
þeim alþýðulegu.
Ingi Sigurðsson:
Staða a/þýðlegrar sagnfrœði í
sagnaritun íslendinga á 19. og 20.
öld.
2. árg. 1981, 16-20.
Sigurgeir Þorgrímsson:
Yfirkomin af gigtarveiki og
tannpínu.
Lífshlaup alþýðufrœðimanns á 19. öld.
2. árg. 1981, 30-31.
Stiklað á atriðum úr ævi Bjarna Guð-
mundssonar alþýðufræðimanns.
Viðtal við Bergsvein Skúlason:
„Blessaðir verið þið, ég er enginn
sagnfrœðingur. “
2. árg. 1981, 21-26.
122 SAGNIR