Félagsbréf - 01.07.1957, Side 18

Félagsbréf - 01.07.1957, Side 18
16 FÉLAGSBRÉF Ég held að ógæfa Stofnunarinnar sé að mestu leyti sjálfskap- arvíti. Ég held, að þessi piltur geti skrifað miklu betur, ef hann losar sig við óheppilegar fyrirmyndir, hristir af sér lífsleiðann og velur sér karlmannlegri viðfangsefni. Því að hvað er það annað en þróttleysi að velja sér einkum geðsjúklinga og fávita til að fást við? Það kostar vafalaust meiri baráttu að lýsa nokkurn veginn heilbrigðu og venjulegu fólki og vandamálum þess, og þótt sálsýkisfræði sé býsna forvitnileg fræðigrein, stendur þó heilbrigði hersdagsmaðurinn okkur flestum nær. Þótt þessi fyrsta bók Geirs Kristjánssonar sé að mestu villu- för, vonum við það, að með þeirri næstu stígi hann drjúgt spor í rétta átt og finni sjálfan sig — og enginn verður óbarinn biskup. Rétt er að taka hér með bók Jónasar Árnasonar, „Sjór og menn“. Þar er þó ekki um að ræða smásögur í eiginlegum skiln- ingi, heldur frásöguþætti úr daglega lífinu. Höfundur hefur verið blaðamaður og hefur tvímælalaust hæfileika í þá átt eins og hann á kyn til. Þættirnir bera þess merki, að hann er nokkuð þjálfaður í skóla blaðamennskunnar. Honum er einkar lagið að sýna lesendum sínum skýrt og vel inn í kjör sögupersónanna og myndir úr atvinnulífinu á sjónum. En J. Á. er ekki aðeins blaðamaður og sagnaþulur, hann á sér líka skáldskaparæð. Stíll hans er persónulegur og skemmti- legur, hann leikur sér t. d. afar laglega að endurtekningum, án þess að ofnota þær. Frásagnaraðferðin er öll með þeim hætti, sem hrífur mann með sér. Þar veldur ekki minnstu um hin þægilega kímni, sem ofin er víða í frásögnina, þrátt fyrir alvör- una undir niðri. En J. Á. skortir eitt til þess að verða verulega góður höfundur. Hann kann ekki að takmarka sig sem skyldi. En „In der Begrenz- ung zeigt sich der Meister", — meistarinn birtist í takmörkuninni. Jónas spillir víða góðri frásögn með því, að allt í einu flóir orða- straumurinn út yfir alla bakka og rýfur eðlilegt samræmi. Hvergi er þetta eins áberandi og í einu smásögunni í bókinni, „Tíðinda- laust í kirkjugarðinum", sögunni um Eirík karlinn Ásláksson,
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Félagsbréf

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Félagsbréf
https://timarit.is/publication/1060

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.