Félagsbréf - 01.07.1957, Side 74

72
FÉLAGSBUÉF
rætt um þá í greininni um bandarískar bókmenntir í síðasta
hefti „Félagsbréfs". Eliot settist að vísu snemma að í Englandi,
en er venjulega talinn til bandarískra skálda á sama hátt og
W. H. Auden er talinn til brezkra skálda.
Fyrri heimsstyrjöld rændi England nokkrum efnilegum ljóð-
skáldum, sem féllu á æskuskeiði, þeirra á meðal Rupert Brooke,
Wilfred Oiven, Isaac Rosenberg og Charles Hamilton Sorley.
Þeir höfðu aílir gefið fyrirheit um glæsileg afrek.
Stríðið hafði gertæk áhrif á mörg þeirra ungu skálda, sem
voru að leita að sjáifum sér á þessum árum. Meðal þeirra var
Siegfried Sassoon (f. 1886). Hann hóf skáldferil sinn með eftir-
líkingum á eldri meisturum, en árið 1917 gaf hann út Ijóðabók-
ina „The Old Huntsman“, er gerði nafn hans landfleygt sem
efnilegasta ungskálds Breta. f bókinni eru mörg ljóð um styrj-
öldina, þar sem ógnunum og grimminni er lýst í öllum sínum
nakta hrottaskap. Næsta bók hans, „Counter Attack“ var svipuð
að efni, en tónninn var bara ennþá bitrari. Hann hæddist að
og tætti í sundur hina sjálfumglöðu vegsömun á „hetjudáðum"
hermanna og „réttlæti“ styrjalda. Sassoon var í eðli sínu við-
kvæm sál, en beisk reynsla vakti með honum brennandi hatur
á hræsni stríðsmangara og hörmungum hermannanna, sem eru
viljalaus verkfæri í höndum valdamanna og spekúlanta.
Þessi ljóð hans eru óhefluð, en þau ólga af ástríðu og sann-
færingu. „Stríðið er helvíti og þeir sem að því standa glæpa-
menn“, sagði hann. Næsta bók hans, „Picture Shoiv“, var af-
dráttarlaust svar til þeirra, sem héldu, að hann hefði talað út,
eytt öllu púðri sínu og brunnið upp í eldi hatursins á styrjöld-
um. Þessar þrjár ijóðabækur Sassoons eru heilsteyptustu og
áhrifaríkustu sóknarskjöl gegn glæpamennsku styrjalda, sem út
komu á ensku upp úr fyrri heimsstyrjöld. Þeim hefur verið
jafnað við „Tíðindalaust á vesturvígstöðvunum" eftir Remarque.
Síðari bækur Sassoons eru hljóðlátar. Hann hefur skrifað frá-
bærar satírur í bundnu máli og áhrifarík ljóð um reynslu áranna
eftir stríðið. Hinn gamli eldur lifir enn í ljóðum hans, en brenn-
ur hægar. Sum Ijóð hans virðast ort í allt að því trúarlegu al-