Milli mála - 01.01.2011, Page 48

48
– aðallega í El Salvador. Hulunni er svipt af aðstæðum, að bún aði og
blóðugum átökum. Hryllingur borgarastríðsins blasir við án þess að
nokkuð sé dregið undan. En Limón heldur áfram að vera ímyndaður
griðastaður Láru og það er þangað sem hugurinn leitar þegar hættur
steðja að. Reggae-tónlistin, tónlist Karíbahafsins birt ist sem
tákngervingur upprunans – „tónlist blökkumanna, tón list Afríku-
manna sem lýsir örvæntingu og skerpir baráttuna“.58 „Verjið réttindi
ykkar“ og „gefist ekki upp í baráttunni“, syngur Bob Marley og
stappar í hana stálinu. Lára uppgötvar smám saman að inn an
byltingaraflanna er það hvorki heiðarleiki né gagnsæi sem ræð ur
ríkjum. Vald spillir þar eins og annars staðar og karlaveldið stend ur
traustum fótum. Kvenréttindi eru fótum troðin og aðstæður kvenna
eru óviðunandi, þær eru einfaldlega þær sömu og annars staðar í
samfélaginu. Konurnar eru sífellt að taka við skipunum, fram kvæma
það sem félagar þeirra ákveða jafnvel þótt þeir séu jafn óreyndir,
óöruggir og fávísir um hernaðartækni og skipulag og þær.
Lára vekur athygli á þessum aðstæðum og spyr um „nýju kon-
una“ við hlið hins margumtalaða „nýja manns“, þ.e. upplýsta
mennta mannsins að fyrirmynd „el Che“ (bls. 125). Viðbrögðin láta
ekki á sér standa og karlkyns yfirmenn hennar innan hreyfingarinnar
bregðast ólundarlega við: „Æ, þessar efasemdir þínar alltaf. Óvinur
okkar er kapítalisminn. Kúgun kvenna hverfur þegar kúgun karla
verður upprætt. Og það er ekkert orðagjálfur.“59 En Lára sér engin
teikn á lofti og maldar í móinn. Hún bendir á baráttu Svörtu
hlébarðanna, á réttindabaráttu kvenna og vill að málefni þeirra
verði formlega rædd. En viðbrögðin eru föðurleg viðurkenning á
framlagi hennar og ítrekun á því að ástandið sé grafalvarlegt og ekki
tími til að ræða jafnréttismál þegar fólk er strádrepið á hverjum
degi.

Þau fundu líkamsleifar sem virtust vera af smávöxnum syni hennar.
Hermennirnir höfðu mölvað höfuð hans og höggvið af honum fæturna.
Fyrst fann Aisha ekki fyrir neinu. Yfir hana lagðist kuldalegt tómlæti og
vantrú. Síðan sinnuleysi þess sem hefur verið deyfður. Þegar bardögum
58 „[…] una música negra, una música afro, desesperada y rebelde.“ Rossi, sama rit, bls. 107.
59 „Ah, qué vainas las tuyas, vos. El enemigo es el capitalismo. La opresión de las mujeres desaparecerá
cuando desaparezca también la del hombre. Y no es asunto de lenguaje.“ Rossi, sama rit, bls. 126.
Að SKYGGNAST Í SKÚMASKOTIN