Milli mála - 01.01.2011, Side 66

66
sína eiga neitt inni hjá sér. Strax í fyrsta tölublaði Þjóðólfs eftir að
grein Eiríks lauk birti hann stuttan pistil sem hann nefndi
„Leiðréttingu“. Þar bar hann af sér allar ásakanir um vanrækslu þar
sem útgáfa þýðingarinnar hefði alfarið verið á ábyrgð ritnefndarinnar
sem átti að hafa umsjón með verkinu.15
Matthías varð heldur seinni til andsvara, en í Þjóðólfi, 2. febrúar
1884, svaraði hann Eiríki. Í greininni tók hann undir það sjónarmið
Magnúsar að ábyrgðin á þýðingunni væri alfarið hjá ritnefndinni
sem Hið íslenzka bókmenntafélag hafði skipað. Matthías taldi
Óthelló-þýðingu sína vera þá bestu af þeim fjórum sorgarleikjum
Shakespeares sem hann hefði þýtt: Macbeth 1874, Hamlet 1878,
Óthelló 1882 og Rómeó og Júlíu (sem Matthías lauk við 1881, en kom
ekki út hjá Hinu íslenzka bókmenntafélagi fyrr en 1887). Hann
viðurkenndi að hafa kannski stutt sig fullmikið við hina sænsku
þýðingu Hagbergs, og eins væri bagalegt að skýringar sem áttu að
fylgja Óthelló-þýðingunni skyldu hafa fallið niður. Hins vegar taldi
hann að hinar meintu villur sem Eiríkur tilgreindi hefðu fæstar
nokkra verulega þýðingu. Hann lét svo í ljós þá skoðun að Eiríkur
hefði „fordæmt þessa þýðingu móti betri vitund“ og hitt væri víst
„að enginn lifandi maður hrósaði fyrr meir kveðlingum og þýðing-
um mínum meir en fornkunningi minn herra Eiríkr Magnússon.“
Að lokum fór Matthías fram á að „fyrtéð nefnd [ritnefndin] gjöri
bókmenntafélagsins vegna grein fyrir sinni skoðun“, enda hafi hann
reynt að þýða rétt anda skáldsins, og slíkt útiloki orðrétta
þýðingu.16
Nú leið og beið, og ekkert bólaði á greinargerð frá ritnefnd bók-
menntafélagsins. Matthías fór því aftur á stúfana tæpu ári síðar (28.
janúar 1885) og nú í Ísafold. Hann sagðist hafa vonað að rit nefndar-
mennirnir mundu bera hönd fyrir höfuð sitt og svara rit dómi Eiríks
sem væri bæði „rangur og ósvífinn“. Það hafi svo sannar lega verið í
verka hring þeirra Benedikts, Bjarnar og Steingríms að svara „öfgum
og óskapagangi Eiríks“. Óthelló-þýðingin væri eitt hvert hans „vand-
að asta ritsmíði“ og ritnefndarmönnunum hafi borið skylda til að
svara því sem þeir álitu sannast og réttast.17
15 Þjóðólfur, 5. janúar 1884, bls. 146–147.
16 Sama blað, 2. febrúar 1884, bls. 14–15.
17 Ísafold, 28. janúar 1885, bls. 15.
YS OG ÞYS ÚT AF SHAKESPEARE