Milli mála - 01.01.2011, Síða 106

106
Íslendingarnir eru að mati Idu Pfeiffer latir, óstundvísir og
gráðugir38; aðalástríða þeirra sé drykkjuskapurinn en því næst komi
neftóbakið.39 Ina von Grumbkow hafði ráðið sér fylgdarmann áður
en hún fór frá Berlín og öðlast því ekki sambærilega reynslu og Ida
Pfeiffer þegar til landsins er komið. Öfugt við Idu Pfeiffer nefnir
Ina von Grumbkow ekki drykkjuskap eða leti fylgdarmanna sinna
og því er ekki unnt að fullyrða neitt um það hvort hún upplifði
nokkuð slíkt, en hún nefnir stundum að þau hafi skálað við fylgdar-
menn sína. Hún tekur fram að þau hafi beðið drykklanga stund eftir
samferðamönnunum, en ekki kallar hún það óstundvísi Íslend inga.
Eina dyggð virðast Íslendingar þó hafa haft að mati Idu Pfeiffer, það
er heiðarleikinn, en hún hrósar Íslendingum upp í hástert fyrir þann
eiginleika: „Helsti eiginleiki þeirra er heiðarleikinn. – Ég gat alls
staðar skilið eftir hlutina mína og verið í burtu tímunum saman –
aldrei hvarf nokkur hlutur.“40 Hún hefur orð á hversu fljótir Íslend-
ingar séu að átta sig á hlutunum og hælir þeim fyrir að vera þokka-
lega vel að sér. Hún segir einnig að varla hafi hún séð nokkurn sem
ekki væri í góðum og hlýlegum sokkum og skóm, og fáir illa til
fara.41
Ida Pfeiffer hefur vissulega út á margt að setja, hún gagnrýnir
hversu skítugt sé og hvað lyktin sé slæm og maturinn finnst henni
vondur, henni mislíkar hversu mikið er notað af lýsi í hann, en bæði
hún og Ina von Grumbkow eru yfir sig hrifnar af kaffinu á Íslandi
og lofa það í hástert. Lýsingar þeirra á kaffinu myndu sóma sér vel
á matseðlum kaffihúsa og vekja forvitni erlendra gesta.
Þegar líður að ferðalokum hjá Inu von Grumbkow er greinilegt
að ferðalagið hefur aukið mjög skilning hennar á hættum íslenskrar
náttúru: „Áður en ég sá Knebelsvatnið og Öskju trúði ég því enn,
að týndu mennirnir hefðu kannski lifað af og við gætum ef til vill
fundið einhver ummerki um þá hérna.“42 Kvöldið sem þau náðu til
38 Ida Pfeiffer notar þýsku orðin ‘träge’, ‘unpünktlich’ og ‘gierig’.
39 „Eine große Leidenschaft der Isländer ist das Trinken“; Eine zweite ihrer Hauptleidenschaften ist
das Tabakschnupfen“, sama rit, bls. 168.
40 „Die vorzüglichste ihrer Eigenschaften ist die Ehrlichkeit – Ich konnte meine Sachen überall lie-
gen lassen und stundenlang davon entfernt bleiben, – nie mangelte mir das Geringste“, sama rit,
bls. 165.
41 Sama rit, bls. 78.
42 Frank Schroeder, Hula þagnarinnar, bls. 82.
Í FÓTSPOR FERðALANGA