Milli mála - 01.01.2011, Blaðsíða 108

108
lengur von Grumbkow heldur Reck, en þau Hans Reck gengu í
hjónaband, þar sem hún skrifar: „Berðu […] kveðju okkar öllum
þeim Íslendingum sem við kynntumst. Segið þeim að jafnvel þótt
leiðir okkar liggi ekki framar til Íslands, þá munum við aldrei
gleyma eylandinu þínu stóra og fagra.“45 Svo jákvæð ummæli við-
hefur Ida Pfeiffer ekki. Þegar hún hafði ferðast um og séð það af
landinu sem hún hugðist sjá, hóf hún strax að leita leiða til að
komast úr landi. Ekki þáði hún þó skipspláss hjá Knudson til
Kaup mannahafnar, en hún kom siglandi með skipi hans til landsins.
Á heimleiðinni hugðist hún skoða Noreg og Svíþjóð, þar sem hún
var komin á norðurslóðir, og því beið hún betra tækifæris. Hún beið
í fjórar „langar“ vikur í Reykjavík til að komast í skip og sigldi loks
burt þann 29. júlí. Henni reyndist ekki erfitt að kveðja landið. Ida
Pfeiffer nefnir enga Íslendinga sem hún muni sakna. Hún kynnist
ekki mörgum á Íslandi og tekur fram við ferðalok að það séu
einungis Bernhöfts fjölskyldan og herra Knudson sem hún muni
sakna, það góða sem hún hafi upplifað eigi hún þeim að þakka.46 Ida
Pfeiffer er nokkuð dómhörð og kærir sig ekki um að aðlagast
að stæðum íslensks alþýðufólks, hún gisti oft í kirkjum þar sem hún
gat ekki hugsað sér að þiggja gistirými hjá fólki sem var tilbúið að
ganga úr rúmi fyrir hana, henni fundust óhreinindin svo mikil og
afþakkaði því gestrisni Íslendinga. Hún greinir frá presti, Herr
Horfu son (séra Jón Torfason) við Rangá, þar sem hún fékk góða
gist ingu og þegar hún kvaddi hann gaf hann henni marga fallega
steina og íslenska bók frá árinu 1601. Hann lofar hún upp í hástert
án þess að taka fram hvaða mál þau töluðu.47 Staðreyndin er þó sú
að Ida Pfeiffer yfirgefur Ísland mjög vonsvikin.
4. Viðbrögð við ferðalýsingum
Idu Pfeiffer og Inu von Grumbkow
Viðbrögð við ferðalýsingum Idu Pfeiffer og Inu von Grumbkow eru
afar misjöfn og þeim hefur verið misvel tekið. Íslendingar urðu t.d.
45 Haraldur Sigurðsson, Íslandsferð Inu von Grumbkow, bls. 81.
46 Ida Pfeiffer, Nordlandfahrt, bls. 173.
47 Sama rit, bls. 156.
Í FÓTSPOR FERðALANGA