Milli mála - 01.01.2011, Qupperneq 215

215
og ekkert hugarrót jafnast á við það sem greip konu hans; prinsinn
af Navarre var sá eini sem hélt ró sinni og án minnstu geðshræringar
og án þess að rísa á fætur sagði hann við greifann: „Komið þér,
komið þér og hjálpið mér að öðlast þann greiða sem ég bið um á
hnjánum en mér er neitað um.“
Tónninn í orðum prinsins og svipbrigði drógu úr undrun greif-
ans. „Ég veit ekki,“ svaraði hann í sama tón og prinsinn, „hvort sá
greiði sem þér biðjið um krjúpandi við rúm konu minnar, þegar
mér er sagt að hún sofi, og ég hitti yður hér einan í návist hennar,
án þess að vagn sé við dyrnar á húsi mínu, sé af því tagi sem ég væri
samþykkur.“ Prinsinum varð rórra því að hann var kominn úr mestu
klípunni; hann stóð á fætur, fékk sér sæti eins og ekkert væri sjálf -
sagðara, en greifynjan af Tende, skjálfandi og miður sín, leyndi fát-
inu sem á hana kom í rökkvuðu herberginu. Prinsinn tók til máls
og sagði við greifann: „Ég mun koma yður á óvart, þér munuð ásaka
mig, en þér verðið að koma mér til hjálpar. Ég er ástfanginn og er
elsk aður af yndislegustu konunni við hirðina; í gær laumaðist ég frá
prinsess unni af Navarre og öllum þjónum mínum og fór á fund
konunnar sem beið mín. Eiginkona mín hefur nú þegar komist að
því að hugur minn stendur til annarrar konu en hennar og hún
hefur auga með mér; hún komst að því hjá þjónustufólki mínu að
ég hafði brugðið mér frá og er haldin ólýsanlegri afbrýðisemi og
örvæntingu. Ég sagði henni að ég hefði eytt þeim klukkustundum
sem ollu henni óróleika hjá marskálksfrúnni af Saint-André, sem er
lasin og hittir nánast engan. Ég sagði henni að greifynjan af Tende
hefði ein verið þar stödd og að hún gæti spurt greifynjuna hvort ég
hefði ekki verið þar allt kvöldið. Ég ákvað að koma hingað og trúa
greifynjunni fyrir þessu. Ég fór til la Châtre sem er hér rétt hjá; ég
fór þaðan út án þess að þjónustufólk mitt sæi mig og mér var sagt
að frúin væri vakandi. Forstofan var mannlaus og ég gekk beina leið
inn. Hún neitar mér um þann greiða að segja ósatt fyrir mig, hún
segist ekki vilja svíkja vinkonu sína og hefur snuprað mig af mikilli
visku, eins og ég hef sjálfur reynt en án árangurs. Nauðsynlegt er að
losa frú prinsessuna af Navarre undan afbrýðinni og angistinni sem
herja á hana og koma mér úr þeim dauðans vandræðum sem fylgja
aðfinnslum hennar.“
Andríki prinsins kom greifynjunni af Tende ekki minna á óvart
MADAME DE LAFAYETTE