Stígandi - 01.03.1949, Qupperneq 20

Er óhætt að futlyrða, að þær eru ágætir fulltrúar þjóðar sinnar á
þeim vettvangi.
Einnig heimsótti ég mentnaskóla bæjarins og skoðaði byggða-
safn Mærahéraðs, sem stendur spölkorn fyrir utan bæinn, eða þar
sem talið er, að verið hafi elzti lendingarstaðurinn hjá Álasundi,
og kaupstefna og héraðsþing háð þar fyrrum. í safninu er geymt
merkilegt safn minja allt frá haugum steinaldarmanna til vorra
daga. Má með því að fara um stofur þess fá furðu gott yfirlit um
tækniþróun héraðsins frá elztu tímum. En þar er einnig geyrnt gott
náttúrugripasafn, steinar, dýr og plöntur, sem fundizt hafa á
Mæri. Var því haganlega og snyrtilega fyrir komið. Utan safna-
hússins liöfðu verið reistir nokkrir fornir bóndabæir. Voru þeir
þar með öllum ummerkjum og munir stofu, svefnherbergja, búrs
og eldhúss hver á sínum stað, eins og títt er, þar sem slík söfn hafa
verið reist.
Þegar maður lítur á slík söfn sem þessi, fer ekki hjá því að manni
verði hugsað heim, og finni þá sárt til fátæktar voiTar í þeim efn-
um. Enda Jrótt Þjóðminjasafnið í Reykjavík sé ágætt safn og gagn-
merkt í hvívetna, afsakar tilvera þess engan veginn það tómlæti,
sem vér höfum sýnt um að halda til haga, hvers kyns gripum og
geyma þá á góðum stöðum úti um héruðin. Byggðasögur og
byggðalýsingar, sem nú tíðkast mjög að gefa út, eru að vísu góðra
gjalda verð. En miklu meira væri um það vert, að hafizt yrði
handa og komið upp byggðasöfnum.
En tíminn leið, og við kvöddum Álasund og fólkið þar, þótt
margt væri óséð, og marga hefði okkur fýst að finna. Og föstudag-
inn 16. apríl fórum við með strandferðaskipinu suður til Björg-
vinjar, en þar vildum við korna við á leiðinni til Oslóar.
Um skerjagarð og háfjöll.
Við lögðum af stað, að hallandi nóni. Skipið var troðfullt af
fólki og farangri, svo að okkur tókst að fá klefa aðeins fyrir ötula
hjálp borgarstjórans í Álasundi. Annars virtist mér margt minna
mig á strandferðaskipin hér heirna.
Sigling innan skerja í Noregi er hin furðulegasta. Skipið smýg-
ur um eyjasundin, svo nærri landi, að oft virðist næstum því liægt
að stökkva í land. Hvað eftir annað sýnast öll sund lokuð, og að
skipið muni sigla beint í fjöllin, en á síðustu stundu opnast leið,
og áfram er haldið inn í nýtt sund og nýjan vog. '
90 STÍGANDI