Stígandi - 01.03.1949, Síða 56

og megin einstaklinganna. Hver maður er sinnar hamingju smio-
ur. En ekki einn eða annar duttlungur svo kallaðra forlaga.
Þetta var meiningin. En ekki er ég viss um, að ég muni þetta
samt orðrétt.
Fyrst var dauðaþögn. En ég fann, hvernig mótbárur suðu í
hugarfari eins og annars. Æsing var að grípa um sig. Hún snerti
mig, barnið, þannig, að ég var eins og á nálum.
Síra Sigtryggur mælti með hægð, og þá var eins og fargi væri
létt af okkur hinum. — Það er allt, það er allt okkar ráð í einni
hendi, yðar líka, Áslákur minn, í einni hendi, hendi guðs, sem
er almáttugur. Við mennirnir þenkjum, gerum tillögur, gerum
tilraunir, en náðin stjórnar, það er drottinn. Við getum beðið og
vonað, óskað og þráð. Oft tekur hann það til greina af mildi
sinni. Það getur hann. Allt getur hann. Sjái liann, að það sé fyrir
beztu, þá gerir hann eins og við biðjum, annars ekki. En án hans
samþykkis getnm við, aumir menn, ekkert, ekkert — ekki svo
tnikið sem ráðið okkur næsta næturstað.
Og nú lagði þessi hægláti kennimaður fram sína hægri hönd á
borðið. Vínguðinn hefir líklega haft hana í sinni hendi það
augnablik og kreppt hnefa lians. Fjalirnar í borðinu kipptust við,
og diskarnir hoppuðu. Orðin voru þung og lieit. En svona van-
stilling var honum ekki eiginleg. Það vissu allir.
Áslákur sté á fætur.
— Viljið þið muna þetta, sagði hann. Muna þetta, segi ég.
Hann var sýnilega talsvert drukkinn.
Nú er dagur að kvöldi kominn. Ég á langa leið gyrir liöndum,
miklu lengri leið en nokkur ykkar hinna. Ég hefi ákveðið minn
næturstað í nótt. Við mér er búizt þar. Ég ræð mínum næturstað,
þó — þó — þó guðsþjónninn geti ekki ráðið sínum. Haldið þið
ekki, að hann segi það satt? Jú. Vitið bara til. Takið þið bara eftir
því. í nótt gisti ég á Stórabakka. Heyrðuð þið, að ég sagði á
Stórabakka. Það er minn næturstaður. Þar og ekki annarsstaðar.
Og hvort lialdið þið svo, að það sé mín eigin ákvörðun og fram-
kvæmd eða forsjónarinnar? Og verið þið svo heil og sæl. — Á
Stórabakka, endurtók hann svo, en ekki, ekki í — í — í.------
Hann liikaði og leitaði auðsjáanlega að andstæðu við Stórabakka,
sem væri nógu neðarlega í tröppunum. — Á Stórabakka en ekki í
Sauðhúsagerði, til að mynda!
Allir þekktu Sauðhúsagerði. Það var inni undir afréttum, og
bærinn eins og greni, og lniskapurinn eftir því, nú orðið. En
126 STÍGANDI