Læknablaðið - 15.01.2005, Side 12

RITSTJÓRNARGREINAR
Og tímarnir virðast lítið hafa breyst. Stuttu síð-
ar segir þessi höfðingi, prófessor og leiðtogi lækna:
„Þá höfum vér orðið fyrir þeirri injuria temporum,
að vera rægðir í blöðum og þingræðum af pólitískum
bullukollum, auðvitað undir því yfirskyni, að verið sé
að hugsa um almenningsheill. Sumstaðar hefir þetta
gengið í fólkið, og er því nokkur vorkunn, þegar land-
læknir tekur í sama streng. „Hér gengur látlaus rógur
um lækna,“ skrifar samviskusamur læknir í einu hér-
aðinu. Réttmætar aðfinningar um einstaka lækna tek-
ur enginn illa upp, en sleggjudómar um alla stéttina út
í loftið eru og verða ekki annað en illviljað bull.“ (9)
Og Guðmundur lýkur máli sínu eftirminnilega:
„En hvernig getum vér varist rógi og álygum, bætt úr
því sem oss kann að vera ábótavant og haldið uppi
heiðri stéttarinnar? Vér getum að vísu rekið ósann-
indi ofan í þá sem láta prenta þau, en hitt skiftir þó
mestu að halda vel heitorð lœkna og gamlar siðaregl-
ur.
Eftir frekasla megni verðum vér að bœta úrþví, sem
oss kann að vera ábótavant, vanda öll orð og gerðir,
svo að ekki verði að þeim fundið með réttu. Ef við
þetta bætist harðsnúið Lœknafélag með góðri stjórn
- þá er heiðri og sóma stéttarinnar borgið!" (9)
Saga samtaka lækna er vörðuð atorku eljumanna
sem meðal annars trúðu á útgáfu blaðs á þeirra veg-
um. Þessir læknar gáfu sig ekki fyrir úrtölum, létu sig
ekki í mótlætinu, voru ekki sem reyr af vindi skekinn.
Menn eins og Guðmundur Hannesson. Trú þeirra var
ekki fánýt. Greinarnar í þessu blaði eru vitnisburður
lækna sem unnu áhugavert og skiljanlegt mál í starf
sitt og þekkingu. Hver hefði fátækt okkar orðið ef
þeirra hefði ekki notið við? Og arfurinn er okkur fal-
inn að slípa og fægja. Það verður ekki gert án nokk-
urrar fyrirhafnar og jafnvel fórna.
Hver sem framtíð Læknablaðsins verður þá er
það skylda íslenskra lækna að varðveita hina íslensku
læknareynslu. Það er ekki þýðingarlaust rómantískt
markmið heldur mikilsvert til að íslensk læknisfræði
þjóni íslendingum í jarðvegi íslenskrar menningar. Til
þess munu komandi kynslóðir velja sér þær leiðir sem
duga og ekki okkar að segja þeim fyrir.
Utgáfa Læknablaðsins á okkar tímum er sú leið
sem við völdum.
Heimildir
1. Guömundsson ÞV. Læknablaðið 2005; 91: 51.
2. Stefánsson E. Skilyrði til náms í læknadeild [ritstjórnargrein].
Læknablaðið 1992; 78:277.
3. Sveinsson S. Áramótahugleiðingar [af sjónarhóli stjórnar].
Læknabiaðið 2000; 86:46.
4. Syrus, Publilus.
5. Jónsson V, Blöndal LH. Læknar á íslandi. Læknafélag íslands og
ísafoldarprentsmiðja, Reykjavík 1970,2.b., s. 80.
6. Haraldsson G. Læknar á íslandi. Þjóðsaga, Reykjavík 2000, l.b.,
s. 500-1.
7. Hannesson G. Stéttarandinn. Læknablaðið 1935; 21:11.
8. Hannesson G. íslenzkt Iæknafélag. Læknablaðið 1915; 1: 3.
9. Hannesson G. Vegur stéttarinnar. Læknablaðið 1933; 19:41-3.
12 Læknablaðið 2005/91