Þjóðlíf - 01.03.1988, Side 54

MENNING
„ Geðlœknastéttin tók við
af rannsóknarréttinum . . .
Gísla Þór Gunnarsson má telja til framúrstefnumanna í krossferðum. Hann er fæddur í „landi
hinna dauðu“, í borg kenndri við kampavín í Illinois. Honum stóð til boða að vaxa úr grasi
meðal verðandi blómabarna San Francisco-borgar, en þriggja ára gamall var Gísli búinn að fá
sig fullsaddan af draumaríki Kennedyanna og sigldi til fslands. Hann innritaði sig í guðfræði-
deild Háskólans, en varð ekki um sel þegar guðfræðikennslan var farin að ganga út á hvaða
tunga væri töluð ofan skýja. Gísli lagði því upp í langferð að nýju. Hann hélt enn í austur og
staðnæmdist ekki fyrr en við ósa árinnar Ganges. I Indlandi komst hann í kvnni við Vipassana
hugleiðslu og Kundalini-yoga og leit sjónum sjálfan Krishnamurti. Gísli ílentist þó ekki í
samadhi einsog margur yogaglópurinn. Hann hélt á fornar slóðir í San Francisco og hóf þar
háskólanám í trúspeki og sálarfræði. Síðastliðið vor varði Gísli svo lokaritgerð sína, „The
Revolution of Conciousness“, við Ríkisháskóla Kaliforníu. Sú ritgerð fjallar um guðlegar
vitranir þriggja dulspekinga 20. aldar; þeirra Krishnamurtis, Nikosar Kazantzakis, höfundar
Grikkjans Zorba og Bhagwans Rajneesh, umdeilds yoga í Bandaríkjunum. Nú fyrir skemmstu
var Gísli staddur hérlendis og hélt námskeið að nokkru byggt á viðfangsefnum ritgerðarinnar,
á vegum nýaldarfyrirtækisins Þrídrangs. Auk þess kynnti Gísli spáspil sem hann gaf út í
Bandaríkjunum á síðasta ári og nefnir Mímisbrunn. Auk alls þessa er Gísli virkur tónlistar-
maður og rithöfundur. Hann undirbýr nú sína þriðju skáldsögu og hljómplötuútgefandi í
Bandaríkjunum hyggst gefa út hljómplötu með sönglögum Gísla á komandi vori. Hann er
semsé ekki við eina fjöl felldur og á nú þegar margar ódysseifsferðir að baki. ÞjóðlíFi er spurn;
hefur Gísli Þór Gunnarsson fundið hinn eina sanna tón?
Rœtt við Gísla Þór
Gunnarsson um
andlegheit
Á námskeiði nýlega hjá Þrídrangi, þar sem Gísli Þór leiðbeindi á grundvelli kenninga
sinna.
(Myndir Marissa Arason)
„Þegar þú minnist á hinn eina sanna tón,
þá dettur mér í hug sagan um Nasreddin og
fiðluna. Nasreddin hafði keypt sér fiðlu og
lék nú á hana daga og nætur, en alltaf heyrð-
ist sama eintóna sargið í fiðlunni. Þar kom að
konu hans fór að leiðast síbyljan og hún
spurði Nasreddin af hverju hann léki ekki
eitthvað skemmtilegt í öllum tónskalanunr
einsog tónlistarmennirnir íborginni. „Það er
af því að ég þarf ekki að eyða tímanum í að
leita eins og þeir," sagði Nasreddin. „ég hef
fundið minn tón “. Ég þori ekki fyrir mitt
litla líf að finna hinn eina sanna tón, því þá
gæti farið fyrir mér einsog Nasreddin."
Uppaheimspekingar
Á námskeiðinu, sem þú kallaðir „Völund-
arhús vitundarinnar", tókst þú m.a. fyrir
svokallað Kundalini— yoga og innsæishug-
leiðslu, auk þess sem tvo indverska yoga bar
mjög á góma. Hvernig vildi það upphaflega
til að þú fórst til Indlands?
„Það sem skipti eiginlega sköpum hjá mér
var að síðla árs 1982 bauðst bókaforlagið
Iðunn til að kaupa af mér útgáfuréttinn á
annarri skáldsögu minni, „Á bláþræði". Það
hafði verið gamall draumur hjá mér að fara
til Indlands og nú sá ég fram á að sá draumur
gæti ræst. Ég varð fyrir hálfgerðu kúltúr-
sjokki í bombay, en jólunum ’82 eyddi ég í
nektarnýlendu í Goa og fann Kundalini-
snákinn hríslast um mig. í Madras fór ég
síðan á samkundu hjá Krishnamurti undir
berum himni, en heyrði lítið til hans fyrir
krákugargi. Þetta var stutt frá höfuðstöðvum
guðspekifélagsins þar sem Krishnamurti ólst
upp í ströngum aga. Ég fór að skilja hvers-
vegna hann afneitaði hverskonar kerfum;
trúarbrögðum, stjórnmálum sem öðru.
Hann er framar öllu skáld. Seinna hlýddi ég
54