Tímarit Máls og menningar - 01.12.1940, Blaðsíða 15

•rÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
197
Upp undir hvelfing Helgafells
hlýlegum geislum stafar,
frænda, sem þangað fór í kvöld
fagna hans liðnir afar;
situr að teiti sveitin öll,
saman við langeld skrafar,
meðan oss hina hremmir fast
helkuldi myrkrar grafar.
* *
Alvotur stendur upp að hnjám
öldubrjóturinn kargi
kagandi fram á kalda röst,
kvikur af fuglaþvargi;
býsn eru meðan brothætt jörð
brestur ekki undir fargi
þar sem á hennar holu skurn
hlaðið var Látrabjargi.
* *
Kögur og Horn og Heljarvík
huga minn seiða löngum;
tætist hið salta sjávarbrim
sundur á grýttum töngum;
Hljóðabunga við Hrollaugsborg
herðir á stríðum söngum,
meðan sinn ólma organleik
ofviðrið heyr á Dröngum.
* *
Ærið er bratt við Ólafsfjörð,
ógurleg klettahöllin;
teygist hinn myrki múli fram,
minnist við boðaföllin;
kennd er við Hálfdan hurðin rauð,
hér mundi gengt í fjöllin,
ein er þar kona krossi vígð,
komin í bland við tröllin.
* *