Tímarit Máls og menningar - 01.12.1941, Blaðsíða 32

238
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAB
bundnum vatnarannsóknum? Að vísu skal ég játa það, að
til eru heppilegri staðir fyrirvatnarannsóknastöð enÞing-
vallavatn. Það væri til dæmis ákaflega æskilegt að liafa
aðgang að lieitu vatni, ef í það væri lagt að byggja vatna-
rannsóknastöð, og af þeim stórvötnum, sem hezt væru
fallin til þess að setja við rannsóknastöð, býst ég við að
Mývatn yrði heppilegast.
„Þingvalla-leiðin“ í þessum málum er færust, vegna
kostnaðarins, því að hún liefði hlntfallslega lítil aukaút-
gjöld í för með sér. Reyndar þyrfti á góðum báti að halda,
og það þvrfti að gera Þingvallabæinn svo úr garði, að
hann mætti nota sem rannsóknarstofu. Auk þess kæmi
auðvitað sá óhjákvæmilegi kostnaður, sem rannsóknirn-
ar sjálfar krefðust.
Ef við á liinn hóginn þyrftum ekki að horfa i það fé,
sem til þess nægði (50—'100 þús. kr.) að hvggja almenni-
lega rannsóknarstöð, tel ég víst, að Mývatn yrði fyrir val-
inu. Þar væri hægt að koina upp fyrirmyndarklaki, gera
tilraunir með ræktun silungs, athuga óvini vatnafiskanna,
sjúkdóma þeirra, athuga áhrif heits vatns og margt fleira.
Og svo er annað, sem alveg sérstaklega mælir með þvi,
að við Mývatn væri slik miðstöð. Það er hin fráhæra frjó-
semi vatnsins og hinn mjög mikli vöxtur silungsins í því.
Alisilungurinn, sem ég gat um, að Danir hefðu flutt til út-
landa, er allur af slikri stærð, „Portionsfiskur“, að 6—12
fara í kílóið, þ. e. hann er því sem næst 85—165 gr. Þessi
fiskur er tveggja—þriggja ára, og til þess að fram.leiða
1 kíló af slíkum fiski þarf um 6—7 kiló af fæðu. En vöxtur
Mývatnsbleikjunnar er slíkur, að hún nær þessari stærð á
tveimur sumrum, án þess að kostað sé til einu einasta
kílói af fæðu. Þetta þýðir raunverulega, að seiði, sem sett
er í vatnið að vori, er vaxið upp í markaðsstærð um haust-
ið, hálfu öðru ári síðar.
Og' hvernig ætti svo slík rannsoknarstöð að starfa? Það
er skoðun mín, að þær rannsóknir, sem ríkissjóður stend-
ur á hak við, þurfi fyrst og fremst að vera í þágu atvinnu-