Tímarit Máls og menningar - 01.03.1951, Síða 47

MEÐ FRIÐI LIFUM VIÐ • í STYRJÖLD DEYJUM VIÐ
37
vonir um framtíðarparadís hér á jörð. Ef hægt yrði að myrða nógu
mikið af börnum í vöggu og mæðrum á bæn í sósalistisku löndunum, þá
séuð þið frelsuð og fáið hrærivélar og ísskápa.
Það er fjærri mér að vilja gera lítið úr tæknimætti Bandaríkjanna.
En til er annar máttur, sem er allri tækni meiri:
Leningrað var varin til stríðsloka, þrátt fyrir mikla yfirburði Þjóð-
verja í tækni lengi fram eftir síðustu styrjöld.
Nazistaherirnir voru reknir frá Moskvu, þrátt fyrir yfirburði þeirra
í tækni, og áður en Rússum var farin að berast hernaðaraðstoð frá
vesturveldunum.
Sjang Kaj Sjek var flæmdur af meginlandi Kína, þrátt fyrir yfirburði
í tækni og 6 biljónir dollara hjálp frá Bandaríkjunum.
Frakkar eru reknir úr hverju varnarvirkinu á fætur öðru í Indókína,
þrátt fyrir yfirburði í tækni.
Englendingum hefur ekki tekizt að bæla niður frelsishreyfingu Mal-
akkabúa, þrátt fyrir yfirburði í tækni.
Og herir sameinuðu þjóðanna, búnir gnægtum af amerískum skrið-
drekum, fallbyssum, eldsprengjum, flugvélum og herskipum, flýja hrað-
ar en fætur toga suður Kóreuskagann fyrir alþýðumönnum úr Norður-
Kóreu, sem eru „fótgangandi, á hestbaki og á reiðhjólum", að því er
tilkynnt er frá herstöðvum Mac Arthurs í Tokyo.
Hver er þessi máttur, sem þannig lætur alla tæknilega yfirburði verða
sér til skammar?
Það er máttur fólksins, karakter fjöldans, sem berst fyrir lífi sínu og
frelsi.
Það er þetta kjarnorkuvopn andans, sem árásarflónunum sést ævin-
lega yfir í stríðsplönum sínum og fara þess vegna hverja óförina ann-
arri sneypulegri. Og mig grunar, að þið hafið ekki tekið það með í
áætlanir ykkar um ísskápana og hrærivélarnar. En sé til nokkur hlutur
undir sólinni, sem þið eigið eftir að sannfærast um, þá er það sá, að í
næstu heimsstyrjöld, ef hún kemur, munu þjóðir sósíalistisku ríkjanna
beita þessu vopni af meira afli og þjálfaðri leikni en því hefur nokkurn-
tíma áður verið beitt í sögu mannkynsins. Og það er enganveginn víst,
að þunginn verði alls staðar mikill fyrir, þegar á hólminn kemur.
Max Werner, einn af lærðustu og raunsæjustu hernaðarfræðingum,
sem nú eru uppi, og eini hermálarithöfundur á Vesturlöndum, er sagði