Tímarit Máls og menningar - 01.03.1951, Qupperneq 93

ANNÁLL ERLENDRA TÍÐINDA 1951
83
ekki árásarmennina í Kóreu. 5) Nefndin krefst þess af Nefnd sameiginlegra að-
gerða að athuga sem skjótast framhaldsaðgerðir gegn árásinni. 6) Nefndin stað-
festir, að það sé enn sem fyrr stefna Sameinuðu þjóðanna að binda endi á hern-
aðaraðgerðirnar og ná markmiði Sameinuðu þjóðanna með friðsamlegum ráðum
og biður forseta þingsins að stofna með tveimur mönnum öðrum sáttanefnd.
Hinn 24. janúar báru 12 ríki Asíu og Arabíu fram tillögu um sjö-veldaráð-
stefnu, þar eð Pekingstjórnin hafði þá sent nýjar tillögur til samkomulags. Var
gert ráð fyrir að ráðstefnan gæti samþykkt vopnahlé til bráðabirgða, en fulltrúi
Bandaríkjanna hafnaði þeirri tillögu með öllu. Þá var einnig ljóst orðið, að Bret-
land hafði beygt sig undir vilja Bandaríkjanna, því að brezki fulltrúinn, Sir
Gladwyn Jepp gaf til kynna, að hann væri samþykkur bandarísku tillögunni í
aðalatriðum. Tillaga Araba- og Asíuríkjanna var því felld með 18 atkv. gegn 27,
en 14 sátu hjá. Bandaríska tillagan var síðan samþykkt með 44 atkv. gegn 7, en 7
ríki sátu hjá, meðal þeirra Júgóslavía og Svíþjóð. Með samþykkt þessari var
Kína yfirlýstur árásaraðili, en refsiaðgerðir gegn Kína voru ekki samþykktar að
sinni, þær skyldu fara sína boðleið í nefndum. Fulltrúi Indlands lét svo um mælt,
að með þessari samþykkt hefðu vonir manna um friðsamlega lausn deilunnar
verið að engu gerðar.
Það er auðsætt, að rökrétt afleiðing þeirrar bannfæringar, sem Sameinuðu
þjóðirnar hafa kveðið yfir Kína, verður refsiaðgerðir í' einhverri mynd. Raunar
var samþykktin gerð með svo miklum vangaveltum, að vænta má, að róðurinn
verði Bandaríkjunum allerfiður. Hins vegar hefur þeim til þessa tekizt að þvæla
fylgiríki sín úr hverju víghreiðrinu á fætur öðru og teyma þau á eftir sér að. því
hengiflugi, sem heitir þriðja heimsstyrjöldin. Tíminn mun skera úr því, hvort
þau spyma við fótum á yztu nöf eða steypast í djúpið.
„Frá sjónarmiði sósíalista"
Þremur dögum eftir að Sameinuðu þjóðirnar bannfærðu kínverska alþýðulýð-
veldið birtist grein með ofangreindri fyrirsögn í vikuritinu Neiv Statesman, sem
er eitt af málgögnum Verkamannaflokksins brezka. Greinin er eftir G. D. H. Cole,
prófessor í hagfræði við Lundúnaháskólann. Cole er einhver afkastamesti rithöf-
undur Breta og einn af fremstu mönnum Verkamannaflokksins og hefur átt einna
mestan þátt í að túlka hina brezku tegund sósíalismans, því að í því efni sem
öðru geta Bretar ekki verið eins og aðrir menn. Grein þessi er pólitísk játning
rnanns, sem hefur verið „sósíalisti alla ævi“, svo sem hann kemst að orði, en hún'
er á marga lund hin merkilegasta, einkum vegna þess, að hún er táknræn um þá
pólitísku kreppu, sem er að læsa sig um brezka Verkamannaflokkinn og kannski
mætti kalla kreppu hins „brezka sósíalisma“. Cole prófessor farast svo orð:
„Eg verð að hefja mál mitt á því, er styrjöldin skall á í Kóreu. Svo sem við
skildum ástandið þá, var það á þá lund, að Ameríkumenn höfðu farið á brott með
herlið sitt frá Kóreu, en höfðu lýst því yfir opinberlega, að þeir teldu ekki Suður-
Kóreu verjandi ef til stríðs mundi draga. Eg varð ekkert undrandi á því, þegar