Tímarit Máls og menningar - 01.03.1951, Síða 95

ANNÁLL ERLENDRA TÍÐINDA 1951
85
upp herstöðulegum víghreiðrum fyrir styrjöld gegn Kína kommúnismans. Þetta
var þáttur í hernaðarskipan þeirra í heimsbaráttu þeirra gegn kommúnismanum.
Þess vegna hertóku þeir alla Kóreu og héldu Sjang Kaj-Sjek uppréttum á For-
mósu. Slík stefna þótti mér stórhættuleg vegna þess, að hún var andstæð þeirri
viðleitni að koma á sáttum í Austurlöndum og vegna þess, að hún hlaut miklu
fremur að styrkja en veikja áhrif kommúnismans í Asíu. Æ fleiri Asíumenn
mundu líta til hins kommúníska Kína sem meginverndara hins asíska frelsis gegn
imperíalisma hvítra manna, svo sem hann var borinn uppi af Ameríku og hverju
því landi hvítra manna, sem sameinaðist Bandaríkjunum í Kóreustyrjöldinni. Ég
trúi á frelsismálstað Asíu: Ég álít, að Asíulönd ættu að stjóma málum sínum
sjálf, og ég get ekki séð hvemig þau eigi að treysta löndum hvítra manna á með-
an Bandaríkin styðja Sjang opinberlega til þess að endurheimta Kína.
Viðburðirnir í Kína, og stefna Bretlands í því sambandi, mundi hafa verið nógu
slæm, ef þau hefðu farið ein santan. En í sama mund varð framvinda málanna í
Evrópu sizt betri. Ég hygg, að flestir Bretar séu mér sammála um að snúast alveg
öndverðir gegn tillögum um að endurvopna Vestur-Þýzkaland. Ég er því algerlega
andvígur, bæði vegna þess, að ég treysti alls ekki Þjóðverjum og er ekki viss um,
hvoru megin þeir mundu beita vopnunum, og einnig vegna hins, að ég er viss um,
að afleiðingin af endurvopnun Þjóðverja mundi lyfta aftur í valdasessinn verstu
hernaðarsinnum og afturhaldsmönnum Þýzkalands. En þó er ég mest á móti endur-
vígbúnaði Vestur-Þýzkalands vegna þess, að þá mundi skapast í Þýzkalandi
ástand, mjög áþekkt því gæfuleysi, sem fallið hefur á Kóreu — tveir óvinir af
sama þjóðerni, sem standa andspænis hvor öðrum við algerlega óraunveruleg
landamæri, en báðir nytu stuðnings höfuðfjenda kalda stríðsins. Ilvað gæti verið
verra ef afstýra skal ófriði, sem við þykjumst allir vilja komast hjá?
Hvaða afstöðu ættu sósíalistar og fylgismenn Verkamannaflokksins, sem eru
sama sinnis og ég, að taka í núverandi ástandi? Ég hygg, að Ráðstjórnin hafi átt
að sínum hluta mikinn þátt í, að heimsástandið hefur versnað svo gífurlega eftir
að Marshalláætlunin kom fram — þó að ég skelli aðalskuldinni á Bandaríkin
fyrir það versnandi ástand, sem síðar varð (eftir sigur kommúnista í Kína). Ég
lief mjög illan bifur á kommúnistum og pólitískum meðreiðarmönnum þeirra, í
ljósi liðinnar reynslu. Ég er ekki reiðubúinn til að skipa mér í neina fylkingu til
mótmæla, þar sem ég kann að verða verkfæri til framdráttar stefnu kommúnista.
Ég vil ekki skipa mér við hlið Ráðstjórnarríkjanna eða vestrænna kommúnista
gegn Bandaríkjunum, heldur vil ég vera í flokki friðar og lýðræðis gegn hvorum-
tveggja.
Hvernig á ég að gera það nema með því að skrifa hreinskilnislega á blað það,
sem ég trúi á, og vona að muni verða nokkur uppörvun handa þeim, sem eru mér
sammála í stórum dráttum? En ég hlýt að segja þetta: Ef Stóra-Bretland verður
teymt af Bandaríkjunum út í styrjöld við Kína, þá mun ég skipa mér við hlið
Kína, og þannig hygg ég að fara muni mörgum löndum mínum, að mikil sundr-
ung verði í einingu þjóðarinnar. Ef Stóra-Bretland fellst á að endurvopna Vestur-
Þýzkaland, þá fæ ég ekki fengið af mér að brýna brezka verkamenn til að leggja