Tímarit Máls og menningar - 01.03.1951, Side 114

104
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
landsins sem okkur niðri í þrengslunum
nú er jafnt undrunarefni sem gleði.
Þessi bók ætti skilið aS vera í vand-
aSra formi á hreinna máli.
Eggert er í svip floginn til Italíu, en
mun koma aftur aS Tjöminni innan
stundar. ViS sendum honum kveSju,
nokkuS síSbúna, á sextugsafmælinu.
Kr. E. A.
Björn J. Blöndal:
Haming j udagar.
Ur dagbókum veiSimanns.
Útgejandi:
Prentsmiðja Austurlands h.j.
Reykjavík 1950.
Skamma stund hafSi ég lesiS í bók þess-
ari þegar f jarlægar ár tóku aS niSa fyrir
eyram mér. ÞaS var allt í einu komiS
sumar. Og ég var ekki lengur staddur
inni í herhergi mínu á tápminnsta degi
vetrarins, heldur farinn aS veiSa lax og
silung meS ókunnugum manni, borg-
firzkum bónda, sem gerSi hvorttveggja í
senn, aS sveifla stönginni sinni af mik-
illi leikni og segja mér sögur af vinum
sínum, mönnum og dýrum, blómum og
fuglum. Frásögn hans var stundum glett-
in, stundum angurvær, stundum barns-
lega dreymin, en ætíS gædd fágætri hátt-
vísi og prúSmennsku. Hann lagSi sig
ekkert í framkróka til aS vera skáldleg-
ur, og tilgerS og tilfinningaöfgar voru
honum f jarri skapi, en oft fól hann langa
og dapurlega sögu bak viS yfirlætislausa
setningu, og einhvemveginn hafSi hann
lag á því aS töfra inn í orS sín vorglit og
sumarangan, haustfölva og vetrarkvíSa,
aS ég nú ekki tali um æfintýrablæ lax-
veiSanna. Þegar ég háttaSi um kvöldiS
hafSi ég ekki aSeins notiS þeirrar
ánægju aS draga tugi fiska meS þessum
góSa og listfenga dreng, heldur komizt
í kynni viS skemmtilegt fólk og orSiS
margs vísari um náttúru landsins, fugla,
dýr og jurtagróSur. Og horgfirzku ámar
héldu áfram aS niSa fyrir eyrum mér
löngu eftir aS ég var sofnaSur.
Eg trúi ekki öSru en þessi inndæla bók
glæSi áhuga unglinga á útiveru og stuSli
aS aukinni veiSimenningu. Höfundur
hennar ritar yfirleitt liprari íslenzku en
margir þeirra sem beitt hafa penna dag-
lega árum saman; en engu aS síSur ætti
hann aS fá í liS meS sér einhvern smekk-
vísan mann og málfróSan til að strjúka
af hókinni ýmsa hnökra áSur en hún
verSur endurprentuS. Til dæmis er þaS
danska aS segja aS eitthvaS sé „hrein
undantekning", aS einhver „yfirvegi"
athafnir sínar eSa sé „í essinu sínu“.
FaSir og sonur hafa löngum veriS nefnd-
ir feSgar á íslenzku, og „villibýfluga"
vor heitir hunangsfluga eSa randafluga.
Allmargar beygingarvillur hafa smogiS
inn í bókina, svo sem andir í staSinn fyr-
ir endur. HæpiS þykir mér aS segja aS
ferSalangar „fái“ afleitan veg, aS lax
„stiki“, „striki" eSa „taki strikiS", og
betur kann ég viS kjaft eSa hvoft á
hundi heldur en „munn“. Þannig mætti
lengi telja, þó aS ég láti hér staSar num-
iS, enda gnæfa kostir frásagnarinnar
hátt yfir gallana. Ég vil einungis bæta
því viS, aS mér finnst mál lil komiS aS
orShagir laxveiSimenn reyni í samein-
ingu aS íslenzka nöfn þeirra veiSiflugna,
sem helzt eru notaSar hér á landi. ÞaS
væri bæSi þarft verk og skemmtilegt.
Um leiS og ég þakka Bimi J. Blöndal
fyrir Hamingjudaga og biS hann
lengstra orSa aS gefa skjótt út aSra bók,
vildi ég mega óska þess aS hann kenndi
mér einhverntíma aS kasta flugu móti