Tímarit Máls og menningar - 01.03.1951, Blaðsíða 124

114
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
beltum, til að skýla 120 milj. hektara
svæði lands fyrir hinum suðaustlægu
eyðimerkurstormum og vemda landbún-
aðinn á þessum svæðum gegn hinum
ægilegu þurrkum, sem þarna herja á
fárra ára fresti. Átta stærstu skógabeltin
eru yfir 5000 km á lengd. Milli þeirra
verður svo urmull smærri belta.
Næsta skrefið í landvemdaráætlun
ráðstjórnarinnar eru áveituframkvæmdir
svo risavaxnar umfangs, að maður verð-
ur næstum að grípa til stjarnfræðilegra
talnastærða! Við, sem vanir erum að
brjóta heilann um nokkur hundruð eða
þúsund dekara og hektara, stöndum
blátt áfram orðlausir af undrun!
Hjá borgunum Kúbýsjeff og Stalín-
grad við Volgu á að reisa tvö stærstu raf-
orkuver heimsins, með samtals 3 millj.
og 700 þús. kílówatta orku. Frá stíflunni
við Stalíngrad einni saman verður unnt
að veita vatni á svæði, sem er 65 sinnum
stærra en svæðið, sem fær vatn frá hinni
frægu Boulderstíflu í Bandaríkjunum,
en það er stærsta áveitusvæði í auðvalds-
heiminum. Frá þessum tveimur stíflum
og frá hinum fyrirhugaða 1100 km langa
Aðal-Túrkmenistanskurði ásamt raf-
orkustíflu í Dnjepr við borgina Kark-
hova, verður veitt vatni á 25 millj. hekt-
ara svæði, eða stærra en Belgía, Holland,
Austurríki, Sviss og Danmörk til sam-
ans! — Ollum þessum framkvæmdum á
að ljúka á minna en 10 árum!
Á sama tíma og blöð og útvarpsstöðv-
ar hér á Vesturlöndum eru að gera al-
menning örvita af hræðslu út af enda-
lausu styrjaldar- og vígbúnaðarþvaðri
sínu, fylla blöð Ráðstjórnarríkjanna
dálka sína og útvarpsstöðvar sendingar
sínar með frásögnum af þessum stór-
felldustu uppbyggingarframkvæmdum
veraldarinnar. — Olíkt höfumst vér að!
Það væri ekki fullur sannleikur, ef
maður héldi, að Ráðstjórnarríkin væru
algerlega ein um jákvætt viðhorf til land-
verndar. Því má aldrei gleyma, að Norð-
vesturevrópa með Skandinavíu er sá
hluti heimsbyggðarinnar, sem bezt hef-
ur varðveitt lönd sín gegnum aldirnar.
Þaulreyndar akuryrkjuaðferðir hafa ver-
ið hafðar um hönd lengi; borið á lönd-
in og sáðskipti viðhöfð. Þá hefur t. d.
skógalöggjöf Norðurlanda um langt
skeið hindrað, að skógarnir væru eyddir.
Þrátt fyrir þá dökku útsýn, sem
„Heimur á heljarþröm" veitir, gefur höf.
lesandanum þó von um, að unnt væri að
forðast eyðingu mannkynsins, ef skyn-
semin væri sett í hásæti. Sterkt tákn
þess, að sú von þurfi ekki að bresta eru
landbúnaðarmenning norðlægrar Evr-
ópu og hið nýja viðhorf ráðstjórnarþjóð-
anna til náttúrunnar.
Það var vel til fallið, að Hákon
Bjarnason skyldi þýða þessa bók á ís-
lenzku, því að hann er sá maður, se.m
bezt og dyggilegast hefur reynt að leiða
Islendingum fyrir sjónir voða uppblást-
ursins á landi okkar. Að mínu viti er
þýðing hans prýðilega af hendi levst,
eins og vænta mátti af honum. Mál hans
er snjallt og kjammikið. Hann á miklar
þakkir skildar fyrir þessa þýðingu.
Það er einlæg ósk mín og von, að sem
flestir, er þessar línur lesa, kaupi þessa
bók og lesi hana vandlega. Hér er um að
ræða efni, sem varðar hvert mannsbarn.
SigurSur Blöndal.