Tímarit Máls og menningar - 01.09.1960, Síða 13

AÐ VERA AGN
músum sem syngja svo dátt að lok-
um. Þessir aödáendur Mússa Mátt-
uga ætla kannski vinum sínum í her-
stöð Bandaríkjanna að henda á lofti
væntanleg flugskeyti með líkum hætti
og súpermúsin í teiknimyndinni sem
ekkert beit á. Kannski þeir hafi ekkert
frétt af þessum nýju vopnum? Sam-
kvæmt því sem nú er á vitorði hvers
meðalsnoturs manns er það óvéfengj-
anlegt að ísland verður ekki varið
þeim sem þangað vill sækja í ófriði.
En til hvers á þá að vera erlendur
her á íslandi? Hverjir vilja hafa
hann? Og hversvegna? Sumir segja
í sinn hóp: hvernig eigum við að
halda þessum góðu lífskjörum sem
við höfum haft ef við missum fjár-
aflatækifæri hersetunnar. Þessi frægu
lífskjör eru nú þegar á nokkru undan-
haldi hjá almenningi. Ennþá þurfa þó
sumir að selja Ameríkumönnum sem-
ent, olíu eða frostlög, egg, vinnuafl
eða félagsskap. Sumir þurfa að aka
vörubíl fyrir Ameríkumenn án þess að
afsala sér launum í þágu sameigin-
legra varna frjálsra ríkja. Sumir
halda sig við það að Ameríkanar séu
good guys og talsverðir kavalerar, ör-
látir á tyggigúmmí og nylonsokka og
ónízkir á sultutau. Aðrir þurfa Amer-
íkumenn til að hjálpa sér í pólitíkinni.
Ef þessar ástæður eru hafðar uppi er
ekki mjög hætt við svörtum bletti á
tunguna þess vegna. En sá fyrirslátt-
ur að herinn sé hér til þess að hjarga
okkur úr surtarloga er hin herfileg-
asta móðgun við þá sem ekki hafa
veðsett skilningarvit sín, og það mætti
segja mér að nú komi á daginn að
þeir séu fleiri en hinir.
Nú er sá uppi nýjastur að okkur
bjóðist að afhenda Bandaríkjamönn-
um hafnir fyrir ein hættulegustu víg-
tæki þeirra, kjarnorkukafbátana.
Þeir geta farið um öll höf, og ekki
kvað vera hægt að miða þá og hvergi
á vísa að róa nema í bækistöðvunum,
til að granda þeim. Einn slíkur kaf-
bátur fór milli Atlantshafsríkja í kurt-
eisisskyni en þegar hann kom til
Kaupmannahafnar urðu Danir skelk-
aðir. H. C. Hansen sem þá var for-
sætisráðherra flýlti sér að afþakka
þessa kurteisi vegna þeirrar hættu sem
vitrustu menn töldu fylgja svona
verkfæri og sögðu ekkert vit að
hleypa því inn í stórborgarhöfn. Og
Danir eiga vitra menn og heimsfræga
á sviði kjarnorkuvísinda.
Hér stöndum við til þess að af-
þakka þá kurteisi, þá lífshætlulegu
kurteisi Bandaríkjamanna að hafa
hér her, og neitum þeirn um gróður-
mold fyrir hið rauða eldtré dauðans
sem japanska barnið sá fyrir 15 árum
vaxa upp í himininn og hærra en him-
inninn, og við viljum ekki lána land
okkar undir velli handa flugvélum
þeirra til að fljúga á sólina svo allt
verði að fullu kalt og dimmt.
251