Tímarit Máls og menningar - 01.09.1960, Page 60

GUÐBERGUR BERGSSON
Nöldur
KONAN hjástraði við að laga netið á hænsnastíunni og teygði á því til að
koma því betur yfir stærstu glompurnar, ýtti þeim hænum frá með fót-
unum, sem sloppið höfðu út um götin, svo að þær næðu ekki í kornið í fatinu,
sem stóð fullt við fætur hennar.
Farið þið í burt, skammirnar ykkar, og hún tók upp fatið og setti það efst
upp á stíuna. Hænurnar gögguðu ruglaðar. Konan hélt áfram að laga netið.
Maðurinn kom fyrir hornið á 'íbúðarhúsinu og stefndi að kofanum, sem var
áfastur við hænsnahúsið. Hann leit ekki á konuna.
Þú ættir einhvern límann að gera við þessa stíu, það er skömtn að sjá hana,
sagði konan án þess að lita upp og setti stein i horn á netinu til að halda þvi
niðri.
Maðurinn gekk nær og stanzaði við eitt horn stíunnar. Hann var klæddur
eins og hann ætlaði eitthvað frá og hélt á staf. Fyrst athugaði hann þegjandi
það, setn hún var að gera, síðan potaði hann stafnum nokkrum sinnum í netið
og sagði: Hvað heldurðu að tjói að vera að gera við þetta; það er annað
livort að fá sér nýtl net eða hætta að eiga þessar hænur.
Konan teygði aflur á netinu til að koma því niður á jörð, en við það losnaði
það frá þeim megin, sem maðurinn stóð og hún þurfti að ganga fyrir stíuna til
að laga það aftur. ■
Svona farðu þarna frá og hættu þessu poti með stafnum, sagði hún þegar
hún kom að horninu, sem ltann stóð við, og ýtti honum frá. Það má drabba
allt niður og eyðileggja ef aldrei er að gert.
Maðurinn gekk nokkur skref aftur á hak til að hleypa henni fram hjá sér.
Konan strengdi aftur á netinu, fatið rann til á hliðina og nokkur korn runnu
úr því niður í stíuna. Hænurnar fyrir innan þustu að.
Að sjá hvað þessi kvikindi eru gráðug, sagði maðurinn hlæjandi, það er
eins og þær hafi aldrei fengið mat.
Og þær mættu víst drepast úr hungri fyrir þér, sagði konan.
298
t