Tímarit Máls og menningar - 01.09.1960, Side 74

ARNI IIILMAR BER'GMANN
Vladímír Majakovsld
Hið sólríka land Kákasus er þekkt
af hrikalegum fjöllum, beljandi
ám, fornum og fögrum þjóðum, fjöl-
mörgurn töfrandi leyndardómum sög-
unnar. A þessum slóðum virðist allt
stórkostlegt, furðulegt og ævintýra-
legt. Enda hefur þetta töfraland gegnt
miklu hlutverki í rússneskum bók-
menntum. Hingað sótti Púsjkín
Fanga sinn, hér skrifaði Lermontof
mörg beztu Ijóð sín, hér fékk Tolstoj
efnivið í Kósakka og Khadzí-Múrat.
Og árið 1893 fæddist Vladímír Maja-
kovskí, merkasta skáld Rússa á tutt-
ugustu öld hér í smáþorpinu Bagdalí
í Grúsíu.
Faðir Vladímírs var skógarvörður
í þessu héraði og systur átti hann
tvær. Þetta hefur verið ein af þessum
mannelsku og hókelsku fjölskyldum
fátækari menntamanna sem um lang-
an aldur voru salt og krydd hins
gamla Rússlands. Faðirinn aðstoðaði
fátæka hændur eftir föngum, systurn-
ar fengust við fagrar listir og dreifðu
róttækum bæklingum, á kvöldin var
lesið upp úr verkum beztu höfunda
landsins. Vladímír fór hamförum um
fjöll og gljúfur umhverfisins og las
Jules Verne og Cooper eins og aðrir
unglingar. En hann fékk einnig
snema ást á Gogol, hinum mikla og
raunamædda háðfugli, og hann hafði
gaman af að skríða inn í tómar vín-
ámur og lesa þaðan kvæði hátt og
snjallt. Einnig teiknaði hann mikið,
ákvað snemma að gerast listamaður.
Fjölskyldan lét þetta gott heita.
Árið 1902 er Majakovskí sendur í
menntaskóla í borginni Kútaísí. Segir
þar ekki frekar af högum hans fyrr
en árið 1905, byltingarárið mikla. Þá
var mikið um að vera í Kákasus, enda
var ekki einungis um venjulega al-
þýðukúgun að ræða í þeim héruðum,
heldur bættust þar við svívirðileg
þjóðakúgun, þjóðernisvandamál ým-
iskonar. Uppþot urðu og kröfugöng-
ur fóru um götur Kútaísí, átök urðu
milli borgarbúa og kósakkaliðs.
„Þetta var eldskírn mín,“ segir Maja-
kovskí. Hann tók þátt í öllum þessum
umsvifum eftir föngum og varð jafn-
vel þess heiðurs aðnjótandi að vera
barinn af Kósökkum. Þetta hafa hon-
um þótt góðir dagar. Hann segir svo
312