Tímarit Máls og menningar - 01.07.1962, Side 16

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
En, eftir á að hyggja,
hver þarf
þessara hluta við?
Er markmiðið að ríma
og ólmast í hrynjandi?
Nei, skáldsins orð er
yðar upprisa,
yðar ódauðleiki,
borgari embœttismaður.
Eftir hundruð ára
taka menn Ijóðlínuna
úr pappírsumgerð sinni
og endurheimta timann!
Og þá rennur ajtur upp
þessi sami dagur
með skattheimtumönnum
og dýrð sinna kraftaverka
og ódauni sínum af bleki.
Sannfœrður híbýlismaður liðandi stundar,
útvegið yður
hjá N. K.P.SA
farmiða inn í ódauðleikann
og — með áhrifavald
míns Ijóðs í huga —
jafnið niður
tekjum mínum
á þrjú hundruð ár!
En máttur skálds
er ei eingöngu fólginn í því,
að fólk,
við að minnast yðar,
hiksti í framtiðinni.1 2
Nei!
Einnig í dag
er skáldsins rím
blíðuhót
og slagorð
byssustingur
og svipa.
Borgari skattheimtumaður,
ég skal greiða yður rúblur fimm,
1 Stjómamefnd samgöngumála. — Þýð.
2 Það er rússnesk þjóðtrú, að þegar einhver hikstar, þá hafi mönnum komið framliðinn
maður í hug. — Þýð.
206