Tímarit Máls og menningar - 01.12.1963, Qupperneq 60

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
skrifstofunni. Og Kantrowitz segir við mig: Nú er hann líka þinn sonur, Levin,
hvað eigum við að gera?
Ég fór heim en sagði konu minni ekki neitt. Til hvers var að vera að hrella
hana?
En þegar maður á aðeins eina dóttur og ekkert annað í heiminum nema
verzlun sina og er farinn að eldast, stendur honum ekki á sama þegar svona
kemur fyrir. Hvað hugsar Izzy að koma ekki á skrifstofuna í þrjá daga og
svara föður sínum að hann megi ekki vera að því? Engan tíma til að sinna
kaupsýslu! Þvílíkt og annaðeins.
Ég spyr konu mína hvort hún hafi hitt Margrétu og hún segist hafa hringt
til hennar en hún hafi sagzt vera önnum kafin og vildi ekki láta ónáða sig.
Þá minnist ég þess að Margrét var alltaf óánægð með að Izzy skyldi hætta
að yrkja og það fór hrollur um mig. Aldrei er hægt að treysta kvenfólki.
Þegar ég var búinn að borða þoldi ég ekki lengur við, sagði konu minni
að ég þyrfti á áríðandi fund í frímúrarastúkunni og ók í leigubíl til Washing-
tontorgs, þar sem þau Izzy og Margrét eiga heima. Á leiðinni velti ég því fyrir
mér hvað geti verið um að vera fyrir ungu hjónunum og ég furðaði mig á
að þau skyldu búa á þessum stað, það eru skemmtilegri hús á Washingtonhæð
og meira að segja í Bronx. Hversvegna völdu þau sér bústað á Washington-
torgi? Þótt hann væri kaupsýslumaður var það dálítið undarlegt. Og Margrét
fékk oft vitlausar hugmyndir, þótt aldrei nema hún væri dóttir mín.
Ég hringdi dyrabjöllunni, og mér er eins þungt um hjarta sem væri ég að
heimsækja dauðsjúkan ættingja eða fara á fund lánadrottna gjaldþrota firma.
Þegar ég kom inn óx kvíði minn um allan helming. Oðrumegin við borð situr
Izzy, kominn með sítt hár og reykjandi pípu, og móti honum situr Margrét
og borðið er fullt af bókum, og ekkert í íbúðinni minnti á að hér ætti ráð-
settur kaupsýslumaður heima. Húsgögnin voru ólík því, alstaðar svæflar og
kertastikur. Hvað átti það að þýða að nota kertaljós þar sem nóg var raf-
magn? Öðru máli var að gegna í gamla landinu.
Andartak, tengdapabbi, kallar Izzy til mín og fer að lesa kvæði upp úr bók
og verður voðalega æstur þegar Margrét er honum ósamþykk. Margrét segir:
Fáðu þér sæti, pabbi, og svo tekur hún til að lesa kvæði úr annarri bók.
Ég sé að sjúkdómurinn hefur aftur gripið þau heljartökum og ég undrast
að þetta skuli vera dóttir mín og sonur Kantrowitz sem ég hef þekkt svo vel í
fj öldamörg ár. Hefði j örðin klofnað fyrir fótum mér mundi ég hafa lent ofan
í sprunguna, svo úrræðalaus var ég. Þau létu sem ég væri ekki til. Izzy tekur
upp aðra bók af borðinu og fer að lesa, síðan tekur Margrét bók og les. Og
330