Tímarit Máls og menningar - 01.12.1963, Blaðsíða 50

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
heteros = annar, ólíkur + kosmos = heimur). Mörg ef ekki flest hinna síðari ljóða Trakls
eru sérheimar í þessum skilningi. Ljóð hans má þó ekki lesa sem sjálfhverfar játningar í
metafórískum dularklæðum. Einn af færustu rýnendum hans (K. Simon í Traurn urul
Orpheus, 1955) heldur einmitt fram hinu öfuga: að ljóð hans þróist í átt til gagnsærrar
hugskyggni (transparente Vision), þar sem hlutir komi fram og tjái sig í sérstæðum meta-
fórískum formum. þig
1
Á einmana stundum andans
er fagurt að feta í sól
fram með gulum veggjum sumarsins.
Hljótt hljóma skref í grasi; þó sefur enn
sonur Pans í marmaranum gráa.
Á kvöldin á paldranum urðum við ölvaðir brúnu víni.
Rauðleit Ijómar ferskjan í laufinu;
mjúklát sónata, léttur hlátur.
Fögur er friðsœld nœturinnar.
Á dimmri sléttu
hirði við hittum og hvítar stjörnur.
Þegar hauslið fœrist að
bregður á lundinn algáðum skírleik.
Sefaðir reikum við út með rauðum veggjum
og víðopin augun fylgjast með flugi fugla.
Að kvöldi hnígur í náker hið hvíta vatn.
1 nöktum greinum fagnar himinninn rými.
Hreinum höndum fer bóndinn um brauð og vín
og vœrðarleg dafna aldin á sólríkum loftum.
Ó hversu ströng eru andlitin látin og kœr.
Samt gleður sálina réttsýnn áhorfsháttur.
11
Voldug er þögnin í garðinum eyddum i rót,
þegar nýliðinn krýnir enni sitt brúnu laufi,
með andardrœttinum teygar hann ískalt gull.
Hendurnar hrrzra aldur bláleitra vatna
og föllwíta vanga systranna á svölum nóttum.
320