Tímarit Máls og menningar - 01.04.1967, Page 38
Tímarit Máls og menningar
konan : Á ég að svara?
maðurinn: Ég veit það ekki.
KONAN: Hver getur verið að hringja.
maðurinn: Bíddu enn svolitla stund. Ef það er hringt aftur ]iá geturðu
svarað.
Þuu bíða. Það er ekki hringt aftur.
maðurinn: Þetta er ekkert líf lengur.
konan: Karl!
maðurinn: Júdas hefurðu alið mér! Þarna situr hann við matarborðið og
hlerar, á meðan hann eys í sig súpunni sem við gefum honum, og setur
á sig hvert orð sem foreldrar hans segja, þessi spæjari!
konan: Þetta máttu ekki segja!
Þögn.
konan: Ættum við að gera einhverjar undirbúningsráðstafanir?
maðurinn: Heldurðu að þeir komi strax með honum?
konan : Það er ekki óhugsandi.
MAÐURINN: Kannski ég ætti að næla á mig Járnkrossinn minn?
konan: Endilega, Karl!
Hann sœkir hann og nœlir hann skjáifhentur í sig.
KONAN: En í skólanum liggur þó ekkert fyrir gegn þér?
maðurinn: Hvernig á ég að vita það? Ég er reiðubúinn að kenna allt sem
þeir vilja láta kenna, en hvað vilja þeir láta kenna? Ef ég vissi það alltaf!
Hvað veit ég hvernig þeir vilja að Bismarck eigi að hafa verið! Þegar
þeir gefa svona hægt út nýju kennslubækurnar! Gætirðu ekki gefið vinnu-
konunni tíu mörk aukreitis? Hún hlerar alltaf líka.
KONAN kinkar kolli: Og myndin af Hitler, eigum við að hengja hana yfir
skrifborðið þitt? Það lítur betur út!
maðurinn: Já, gerðu það.
Konan ætlar að fara að fœra myndina.
MAÐURINN: En ef strákurinn segir svo að við höfum fært myndina til einmitt
núna, mundi það benda til sektartilfinningar.
Konan liengir myndina aftur á sinn gamia stað.
28