Tímarit Máls og menningar - 01.04.1967, Qupperneq 49

Barnasaga
Hann flýtti sér heim að hvíta húsinu. I fyrstu þekkti hann enginn. En sem
betur fór, húshóndi hans þekkti hann. Hann sá um að einn af þjónunum
léti hann í baS, og gæfi honum ærlega aS borSa.
En þá kom annaS vandamál til sögunnar.
Litli hvíti hundurinn fekk ekki lengur aS búa í sama húsi og félagar hans.
Hann var látinn í lítiS hvítt hús, einangraSur frá hinum hundunum. Og
hann fekk ekki framar aS sleikja gljáburstaSar tærnar á sunnudagsgestunum.
Hann hefur lent í einhverju leiSindamáli, heyrSi hann einu sinni húsbónda
sinn segja viS konuna sína, ég held aS þaS sé ekki rétt aS láta hann hafa
afskifti af hinum hundunum, maSur veit ekkert hvaS hann kann aS segja
þeim, gæti jafnvel veriS truflaSur á geSsmunum, eSa hvaS heldur þú, elskan
mín? sagSi maSurinn viS konuna sína. Ég er alveg sammála, ástin mín,
sagSi konan, viS skulum hafa hann einangraSan, þaS er allur varinn góSur.
Þannig fór fyrir litla hvíta hundinum í fallega hvíta húsinu. ASrar hunda-
mömmur segja hvolpunum sínum söguna af honum, eins og dæmisögu, þeim
til varnaSar.
39